Black Flower - Artifacts

Zephyrus Records

Als Belgische band naam en faam maken met een ethiojazzsound, het is maar weinigen gegeven. Het Gentse Black Flower, met componist-saxofonist Nathan Daems aan het roer, slaagt er wonderwel in. Ze halen overal een beetje, uit de ethiojazz, soul en blues, kruiden dat met een dubby tintje en maken een soort hybride, lichtpsychedelische sound die uniek genoemd mag worden. Samen kan het vijftal werkelijk alles uit de instrumenten halen. Exotisch, zweterig en sexy soms, maar ook vederlicht en sensueel. 

Het kwintet, met ook nog Jon Birdsong op cornet, Simon Segers (ook bij De Beren Gieren) op drums, Filip Vandebril op bas en Wouter Haest op orgel en clavinet, weet hoe het een swingende groove moet neerzetten. Dat bleek onder meer al uit albums als 'Abyssinia Afterlife' (2014) en het recent uitgebrachte 'Ghost Radio' (2016), maar evengoed uit de vele live-optredens die de band reeds gaf.

Telkens brengt de band een nieuw verhaal. Werd 'Abyssinia Afterlife' nog opgehangen aan de avonturen van Sir Prester John, dan was 'Ghost Radio' een document dat de luisteraar inzicht gaf in de muziekhistorische inspiraties van de groepsleden. Uit 'Artifacts' komt een heel ander verhaal naar voren. De groepsleden trekken de geluidsregisters helemaal open. Birdsong, die een verleden heeft bij goed volk als Beck, dEUS en Calexico, bespeelt naast de cornet bijvoorbeeld ook de anklung, een Indonesisch percussie-instrument en ook Daems (op Ethiopische washint, Turkse ney, en de kaval uit de Balkanregio) laat zich niet onbetuigd.

'Artifacts', met wondermooi artwork van Kasper Baele, ontstaat tijdens een reis naar Griekenland, de culturele bakermat die momenteel moeilijke tijden beleeft. Daems kwam ervan terug met enkele 'artifacts' (eeuwenoude, breekbare voorwerpen of gereedschappen die aan de basis liggen van het ontstaan van de menselijke cultuur) en een zeer specifieke herinnering aan een "healing place of the soul" en beschouwde dit als een oproep om met de beenderen en artefacten aan de slag te gaan om zo een nieuw muzikaal heden te creëren. Dat doet de band met gastmuzikanten als Tcha Limberger, die een wondermooi streepje viool toevoegt aan Lunar Eclipse, en Gernas Shekmous, die de daf bespeelt op Realm And Era.

Al van bij huidige single Bones sleept het collectief je genadeloos in een bijzondere geluidswereld. Heerlijke, speelse en sleperige percussie wordt er aangevuld met oosterse fluit om je in een zwoele, dansbare vibe te doen belanden. Alexandria kenmerkt zich dan weer door hypernerveuze, rokerige jazzsounds, die aangelengd worden met ethiodub en rockinvloeden. Twee songs ver, twee keer feestje van jewelste.

Black Flower swingt en groovet. Alles vloeit mooi organisch in een breder geheel. Helios Victor wordt opgeleukt met stevige dubsounds. Hier valt de invloed op van iemand als John Zorn. Dat de band de muzikale mosterd ook is gaan halen bij legendes als Mulatu Astatke en de afrobeat van Fela Kuti is een surplus. En ook het narratieve aspect blijft overeind met tracks als het bezwerende, lyrische Realm And Era en vooral het soulgeïnjecteerde High Upon The Mountain High Upon The Hill, dat het sexy fundament van dit album vormt. Horen we daar niet het geluid van een marching band die zich hemelwaarts beweegt?

De band doorkruist grenzen van tijd en ruimte (het afsluitende Lunar Eclipse) en neemt de luisteraar mee op een kosmische trip. Soms is die erg donker (Sound Sacrament), soms funky en feestelijk zoals tijdens Abeba Zeybeybiko. Ook de eigenzinnige titeltrack moet het hebben van een exotisch groovende feel.

Black Flower heeft geen last van nationalistische trekjes en laat met dit erg toegankelijke 'Artifacts' horen dat het op internationaal niveau meespeelt.

Black Flower kan je hier aan het werk zien.