Big Business - The Beast You Are

Joyful Noise Recordings

We maken ons geen illusies: ongetwijfeld zijn er al andere groepen dan Big Business die het op deze manier hebben aangepakt. Maar desondanks werden wij hierdoor alvast koud gepakt. Dat betekent dan: dit raakte ons waar het moest, in de onderbuik.

Tekenend voor 'The Beast You Are', zowaar al het zesde album van dit combo bestaande uit Jared Warren en Coady Willis, is de zang die opzettelijk naar de achtergrond werd gemixt, waardoor het geheel bijzonder “in your face” is. Combineer dat met het fantastische drumwerk, dat (over het algemeen), in tegenstelling tot wat de gangbare norm is, zelden de nadruk legt op de snare, maar zowat alle andere onderdelen (cimbalen, toms, basdrum, …) voorrang lijkt te geven, en je krijgt het geluid dat Big Business hanteert.

Geen gitaren te bespeuren op deze plaat (waar hebben we dat nog gehoord?) en je mist ze bovendien al evenmin. Warren doet het met bas, synths en percussie, terwijl Willis, naast zijn machtige drumspel, ook nog eens de toetsen beroert. Het resultaat is een eigenzinnig soort stoner, die je van bij de eerste noot onderuit trapt. “Nobody's safe”, luiden de eerste woorden van Abdominal Snowman (nee, dit is geen taalfout) en meteen weet je waaraan je begint.

Of u kan het doen met de tekst van Complacency Is Killing You, zoals die vermeld staat op de binnenkant van de cover: “Wah wah waaaaaaaaah”. Grapje van de band uiteraard (dat ze later in We Can Swarm nog eens overdoen). Door de vreemde drumpatronen krijgt de zang een heel eigen intonatie: in horten en stoten wordt de tekst gedeclameerd. Dat laatste woord leek nooit meer op zijn plaats te zijn.

Wij zijn het meest weg van Time And Heat, dat een pisnijdige, zoemende sound heeft, terwijl de aanvang van The Moor You Know enige filmische kwaliteiten heeft, maar dan wel van het soort film, waarbij je je verdomd ongemakkelijke voelt. Er gaat van alles misgaan, maar je weet niet van welke kant het gaat komen. Heerlijk!

Om nog even terug te komen op die tekstgrapjes van hierboven: de tekst van We'll Take The Good Package werd wel correct genoteerd. Het is ook één van de twee muzikale zijsprongen op deze plaat. Want dit interludium en Under Everest hebben beide een ambient-getinte kwaliteit over zich, die niet meer haaks op de rest van deze plaat kon staan. Aan de andere kant geeft het je heel even ademruimte voor je de plaat een volgende spin geeft. Want dat ga je gegarandeerd doen. Of tenminste: wij hebben dat meermaals gedaan.