Big Big Train - Folklore
English Electric Recordings
Bij elk nieuw album vroegen we ons af of ze het vorige konden evenaren, laat staan verbeteren. En elke keer kregen we een bevestigend antwoord. Ook op ‘Folklore’ bereiken de songs en de arrangementen een graad van perfectie waar maar weinig bands toe in staat zijn. Big Big Train is te "big" geworden voor de Britse eilanden en staat voor de grote doorbraak op het Europese vasteland. In de actuele progrock kennen we geen groep die deze erkenning meer verdient.
De titel van het negende studioalbum geeft heel goed aan in welke richting de trein voort dendert. Meer dan ooit werden aanknopingspunten gezocht in de geschiedenis en muziek van het Engelse volk. Welluidende koperblazers en melancholische strijkers zijn prominent aanwezig. En met violiste Rachel Hall heeft de band zelfs een "fiddler on the roof" in de gelederen. De line-up is een octet geworden. Maar dé ster van het album is zanger David Longdon. Onbegrijpelijk eigenlijk dat Genesis na het vertrek van Phil Collins een hese rocker als Ray Wilson boven zijn zangtalent verkoos.
Na het tweeluik ‘English Electric’ volgt men op ‘Folklore’ een spoor met minder elektrische leidingen. Deze locomotief rijdt vooral op steenkool. En om er bij het zware werk de moed in te houden, zingen de machinisten in harmonische eenheid. De melodieën op ‘Folklore’ zijn meer dan ooit vocaal georiënteerd; dat werd al duidelijk toen de ep ‘Wassail’ enkele maanden eerder gelanceerd werd. De samenzang in het titelnummer klinkt als een opstandig engelenkoor. De song verhaalt de middeleeuwse traditie om boze geesten weg te jagen voor men de cider maakt! Zeg niet dat u niet gewaarschuwd was.
Of de heren en dame van BBT voor of tegen de Brexit gestemd hebben, weten we niet. De excentrieke eilandersmentaliteit loopt intussen als een rode draad doorheen het oeuvre. Opnieuw opent men de schatkamer van volksverhalen en pastorale lyriek. In de titelsong gaat men daarvoor terug naar de oudste sagen, die mondeling werden doorverteld en op muziek gezet. De oervaders en oermoeders worden geprezen voor de wijsheid waarmee zij de erfenis hebben veilig gesteld. BBT ziet het als een morele plicht om hun boodschap door te geven. ‘Folklore’ is niets minder dan de geloofsbelijdenis van de band geworden.
Wie de vorige albums in huis heeft, weet waaraan hij zich kan verwachten: liefdevolle vertellingen over antropomorfe landschappen (‘the river knows the mood of kings and crowds and priests’), sterrenkundige verschijnselen (de Venusovergang) en mythische wezens (Salisbury Giant). Wij krijgen er alvast niet genoeg van. De lp-versie komt overigens met de bonusnummers Mudlarks en Lost Rivers Of London, maar wie de ep ‘Wassail’ bezit, heeft die natuurlijk al.