Bernard + Edith - Jem

Bella Union

Een recente ontdekking is het arthouse elektropopdebuut ‘Jem’ van Nick "Bernard" Delap en Greta "Edith" Carroll. Beiden zijn afkomstig uit Manchester, een locatie met een bijzonder levendige muziekscene. 

In tegenstelling tot wat je op basis van naam en hoes (een verstrengeling van twee door het leven getekende handen) zou verwachten, zijn Bernard en Edith jonge twintigers in de fleur van hun leven. Dat blijkt deels ook uit de muzikale keuzes. Zo is ‘Jem’ - de titel stamt van de naam van Greta’s hond - onder meer beïnvloed door het werk van zeer uiteenlopende artiesten als Fever Ray, Portishead, Cocteau Twins, David Lynch en Japan. Toch voelt de band volwassen aan. Zo staat de hoes, een foto van Greta’s moeder en grootmoeder (net nadat bij die laatste kanker werd vastgesteld) symbool voor de helende kracht van muziek. Meteen is duidelijk dat dit een persoonlijk statement is van de groepsleden.

Tijdens een toevallige ontmoeting ontdekken Nick en Greta dat ze, waar het muziek aangaat, op dezelfde golflengte zitten. En algauw beginnen ze een muzikaal project. Eerste single Poppy kwam nog uit op Sways Records, maar uiteindelijk vond de band onderdak bij het Bella Union label. De jonge Nick is meer te vinden voor indie- en elektronicabands terwijl Greta een zwak heeft voor jazz (Billie Holiday, Nina Simone, Julie London). Als Bernard + Edith zoeken ze muzikaal terrein waar al die invloeden samenkomen. Inspiratie vinden ze bij artiesten als Meredith Monk en Philip Glass, terwijl de video’s en de projecties doen denken aan 'Twin Peaks' (David Lynch).

Samen leidt dat tot een fascinerend geheel. Zo is in opener Wurds de minimalistische invloed van Glass en Ryuichi Sakamoto duidelijk hoorbaar, al duiken er ook ambient geluiden (The XX, London Grammar) op. Typerend voor het album is dat de elementen, waarmee de band aan de slag gaat, erg uiteenlopend zijn. Zo brengen Crocodile en Tidal Wave zeer duidelijk de eighties electropopsound in herinnering, terwijl songs als Underwater en de instrumental China ook meer Midden-Oosterse sfeertjes laat horen en Poppy in wezen een hedendaagse r&b popclassic (Sade meets 'Twin Peaks') zou kunnen zijn.

Opmerkelijk: zowat alle songs zijn erg toegankelijk en radiovriendelijk. Niet dat de songs specifiek voor de airwaves geschreven zijn, maar elke song zou wel probleemloos de ether kunnen teisteren. Belangrijk pluspunt is de stem van Young Woman Greta die zeer goed matcht met de donkere, intieme en persoonlijke sounds en composities van Nick.

‘Jem’ is een fijn album om naar te luisteren, al liggen de vaak erg uiteenlopende invloeden er soms net wat te dik op. De band is eerder op zijn best als ze de vertrouwde paden en invloeden achter zich laat en experimenteert met geluiden en ideeen (zoals bijvoorbeeld in Girls Night Out).