Ben Abraham - Sirens
Secretly Canadian
Sommige mensen lijken alles mee te hebben. Ben Abraham bijvoorbeeld. De Australiër ziet er niet alleen goed uit, maar is ook nog eens begiftigd met een engelenstem en het vermogen om goede songs te schrijven. Abraham weet dus waar hij de mosterd haalt. De ideale ingrediënten voor een heerlijke dertien songs durende maaltijd zijn voorhanden. En hoe goed alles ook klinkt, toch blijft deze 'Sirens' niet helemaal aan je ribben kleven.
Het is eigenlijk moeilijk te vatten. Ben Abraham levert een collectie puntgave songs af op 'Sirens'. Het aperitiefje, de titeltrack, is al mooi, maar nog wat weifelend. Maar Time is nadien meteen een uitstekende popsong met een puntgaaf refrein, waarin de stem van de Australiër je best kan beroeren. Zijn stemgeluid deed ons meteen wat denken aan dat van Guy Garvey. Veel braver weliswaar, maar even kristalhelder als de knuffelbeer van Elbow.
Dat knuffelbeergehalte heeft Ben Abraham zeker ook. Hij komt wat over als de ideale schoonzoon, zingt mooie liedjes over de liefde zoals in I Belong To You, She en You And Me. De teksten zijn zeker niet legendarisch, maar we kunnen ons voorstellen dat heel wat bakvissen zich hier wel aan kunnen laven. De plaat staat er eigenlijk bol van. Nummers die best goed in het oor liggen en vooral opfleuren in het refrein, waarin Abraham vocaal alle registers opentrekt.
Er is duidelijk ook met liefde aan dit album gewerkt. Het verbaast dan ook niet dat Abraham zeven jaar is blijven schrijven en schaven aan de songs en ook nog eens twee jaar nodig had om ze op te nemen. Alles zit tot in de puntjes goed. Verwacht muzikaal niets vernieuwends, maar een song als To Love Someone is gewoon goed in zijn genre. Cineasten die een soundtrack zoeken voor hun romantische films hoeven echt niet te twijfelen.
Dertien liedjes op een plaat, waarvan er eigenlijk niet één verbleekt. Veel lovender kan je wellicht niet zijn. Maar, maar, maar... hoe goed alles afzonderlijk ook klinkt, er ontbreekt iets aan het totaalpakket. De patatten van Ben Abraham zijn lekker, maar ze ontberen zout en vooral peper. Het geheel is te afgelikt. Je krijgt te veel van hetzelfde en je mist vooral wat scherpe randjes aan de songs. Het blijft allemaal wel erg braaf. Wie houdt van melig, zal duimen en vingers aflikken bij This Is On Me, het duet met Sara Bareilles. Muziek waarmee je ongetwijfeld bij je schoonmoeder zal scoren. Maar om écht een heel groot publiek te beklijven, zou er toch wat meer pit en variatie in mogen zitten.
Al willen we zeker geen kniesoor zijn. Dit is een heel goed debuut, dat veel jonge, verliefde zielen zal plezieren of troosten. Je kan ook enkel maar hopen dat hij er niet opnieuw negen jaar over zal doen om een plaat te maken, want het potentieel heeft hij. Nu moet hij enkel nog op zoek naar de peper- en zoutmolen.