Belle and Sebastian - How To Solve Our Human Problems Pt. 1, 2 & 3
Matador Records
Dat de Schotten een bijzonder en eigengereid volkje zijn, dat leerden we al van jongsafaan van 'Braveheart', maar ook in de muziekwereld bewijzen Belle & Sebastian al sinds 1996 dat je door je eigen zin te doen toch een behoorlijke carièrre kan uitbouwen, ver weg van de mainstream.
De band bracht recent drie ep’s uit op evenveel maanden. Die trilogie hebben ze nu uitgebracht als een verzamelalbum. Op ‘How To Solve Our Human Problems’ vind je een mooie verzameling songs, die niet onnodig moelijk zijn, maar toch genoeg scherpe kantjes bevatten om opnieuw perfect tussen de plooien te vallen. Naast pop hoor je ook folkinvloeden en scheuten psychedelica; en dat alles wordt overgoten met aangename samenzang.
Het frisse en dromerige Sweet Dew Lee doet meer dan eens aan The Beatles denken. Maar laat dat net een pluspunt zijn. Ook The Girl Doesn’t Get It is heerlijke sixtiesemopop met een dijk van een refrein. Everything Is Now ontpopt zich geleidelijk aan en is een knusse en gemoedelijke song die bij aanvang en op het einde teert op de mantra: "Everything is now / Everything is Different now". Maar het topnummer van part one is het intieme en weemoedig kleine liedje Fickle Season, dat gemoedelijk voorbijtrekt.
In The Same Star op deel twee spookt de geest van Fleetwood Mac onsubtiel rond, maar ook dit zien we eerder als een pluspunt. In I’ll Be Your Pilot worden we onmiddellijk getriggerd door de hobo, waarna het nummer overgaat in een toch iets te zachtmoedig gedoe. De boodschap van het nummer - hoe kan je een kind in deze bizarre tijden nog goed opvoeden? - staat daar lijnrecht tegenover. Het rustige, meeslepende en soezende A Plague On The Other Boys met de heerlijke tweestemmige zang in de strofes doet je een eindje wegmijmeren.
Op deel drie vinden we met Everything Is Now (Part 2) een voortzetting van het origineel. Dit vervolg heeft qua zang meer om het lijf. Het zachtjes wiegende ritme van het origineel wordt hier de springplank naar een steeds meer dramatischere orkest-pop-confrontatie tussen Stuart Murdoch en Sarah Martin. Too Many Tears is nog een laatste opflakkering, maar die wordt dan weer te lang gerokken.
‘How To Solve Our Human Problems’ zet sterk aan, maar begint, naarmate de delen volgen, meer en meer te slabakken. Mooi dat de band een ambitieus project op poten probeert te zetten, maar we hadden liever tien goede songs gehad dan drie keer vijf als je je door de helft ervan moet doorworstelen. Eén voordeel hebben ze wel: het kan hen geen fuck schelen wat een ander ervan denkt.