Beachdog - Beachdog

Snowstar Records

Na de tijdelijke ontbinding van John Coffey bleef zanger David Achter de Molen een beetje verweesd achter. Tussen het maken van podcasts door bleef de honger om nieuwe muziek te creëren knagen en dus ging hij op zoek naar een nieuwe band. Zo gezegd zo gedaan en een tijdje later zag Beachdog het levenslicht. Het nieuwe vijftal bestaat uit muzikanten uit alle sonische hoeken van het hardere muzieklandschap. In het geval van Beachdog resulteert deze mix van invloeden in een rokende molotovcocktail.

 

De diversiteit aan genres is het eerste wat opvalt bij het beluisteren van dit debuutalbum. De plaat laat zich namelijk niet gemakkelijk in een hokje duwen. De band zelf profileert zich als een neogrunge-, punk- en posthardcoreband met zowel referenties aan Foo Fighters en Soundgarden als aan Turnstile en Touché Amoré. Moderne grunge met heavy invloeden.

Het album opent met Swords Up In The Air, een nummer dat meteen bewijst dat het David Achter de Molen menens is. De zang klinkt heel gebalanceerd: zowel de ingetogen lijnen als de schreeuwerige stukken druipen van adrenaline. Het is een posthardcoretrack, maar dan met een meer toegankelijke invalshoek. Dit mag niet verwonderen gezien gitarist Ruben Lisman vroeger deel uit maakte van de posthardcoreband Searching For Relief.

Tijdens Dog en Fight Evil, Read Books schotelen de heren ons groovy punkrock voor die ze opvullen met catchy refreinen. De vergelijking met John Coffey lijkt hier nooit veraf. De drums klinken strakker dan het broekje van de gemiddelde wielertoerist na het bestellen van een derde Orval. De snelle stukken worden afgelost door langzame interludes met een hoog shoegazekarakter, wat de dynamiek alleen maar ten goede komt.

Afsluiten doet het album met Good Morning,een prachtige nummer waar de diversiteit aan stijlen het beste wordt geëtaleerd. Deze keer geen geschreeuw maar een ingetogen zanglijn die prachtig wordt begeleid door een gortdroge gitaarlick. En om het eclectische album helemaal compleet te maken, zorgt niemand minder dan Robin Piso van DeWolff voor een orgelsolo. Jawel u leest het goed.

Beachdog levert een sterk album af, waarin alle genres worden afgetast in een zoektocht naar een eigen identiteit. Vlees noch vis, grunge noch posthardcore. Niet alle nummers zijn kwalitatief even sterk, maar het enthousiasme, dat van deze plaat afspat, maakt dat ruimschoots goed. Beachdog is een band waar we in de toekomst nog van zullen horen. Met de debuutplaat is de eerste stap gezet. In welke richting? Dat zullen we pas ontdekken bij de opvolger.