Bass Communion - The Itself Of Itself

Fourth Dimension Records

Als je getriggerd bent door de naam van dit project… We doen er nog een schepje bij. Al is het misschien niet uit de hoek die je verwacht. Bass Communion is het nevenprojectje van Steven Wilson. En als je uit het kamp van de prog- of spacerockers komt, dan gaan je alarmlichten nu meteen knipperen. Want Steven Wilson is de gothfather van Porcupine Tree, de heilige goeroe van de hedendaagse prog.

Bass Communion is vooral het solokind van Wilson. Al tien platen lang. Een kind dat teert op een hybride van ambient, minimalistische muziek, drones en repetitieve krachten. Een kind dat in de schaduw treedt van bands als SunnO))) of Earth. Maar dat ook een eigen, experimentele weg durft te bewandelen. En dat merk je zeker ook aan ‘The Itself Of Itself’, een plaat met een ietwat filosofische titel, die permanent zoekt naar fascinerende geluiden en texturen.

Wilson levert je zeven trips, want zo noemen we ze het liefst. Gaande van wazig fladderende en tochtige schraapklanken tot lang uitgesmeerde, kosmische en wankele tonen. Keer op keer diep, langzaam en uniek. En compleet verzakend aan wat je denkt te verwachten.

In de lange titeltrack krijg je een compleet vervormde mellotronfluit die met zichzelf in klankconflict gaat. Grommend, trillend, ongeduldig en vol statische elektriciteit. En ja, je krijgt iets van vormen en texturen, maar die zijn zo ontzettend vaag, dat je de definitie van “muziek” er niet meer echt kan op toepassen. Tenzij een verstilde drilboor ook muziek maakt natuurlijk. Opener Unperson blijft meer dan de helft van de tien onaardse minuten hangen in ijle, in de diepte galmende en winderige klanken. Een universum dat in intensiteit toeneemt en dat begint te dreigen tot onheilspellende noise. Experimentele ambient dus.

Het zijn niet enkel de analoge geluiden, maar vooral ook de ongewenste (neven)klanken die de componist zo intrigeren en die hij graag verwerkt. De wow en flutter of het geschraap van een taperecorder, elektrisch of statisch geruis, de onvoorspelbare reacties van tegen elkaar opboksende geluidsgolven en de ruimtelijkheid die daaruit ontstaat. Dat kan je trouwens ook afleiden uit een titel als Study For Tape Hiss And Other Audio Artefacts.

Klinkt dit allemaal abstract en ongrijpbaar? Luister dan maar eens naar Bass Communion. Een spookachtige plaat die van A tot Z intrigeert en fascineert, maar die je ook vaak met een ongemakkelijk gevoel achterlaat.