Bad Cop/Bad Cop - Lighten Up
Fat Wreck Records
Na vijf jaar relatieve stilte is 'Lighten Up' het vierde full-length-album van Bad Cop/Bad Cop, dat verschijnt via Fat Wreck Chords in samenwerking met Hopeless Records. De band, bekend om de energieke melodische punk met scherpe teksten en emotionele openheid, komt dit keer terug met hernieuwde vuurkracht. Met de toevoeging van gitariste Alex Windsor en producer Antoine Arvizu is het duidelijk dat ze niet gewoon doorgaan, ze herdefiniëren het geluid op subtiele, krachtige manieren.
Met 'Lighten Up' laat Bad Cop/Bad Cop horen dat ze na jaren van stilte niet alleen zijn teruggekeerd, maar ook een nieuwe dimensie aan het geluid hebben toegevoegd. Het album ademt de urgentie van een band die zichzelf opnieuw heeft uitgevonden, zonder te vergeten waar het fundament ligt. Wat direct opvalt, is hoe energiek en scherp de muziek klinkt: de gitaren snijden door de mix, de ritmes dwingen je vooruit, en de meerstemmige zanglijnen geven de nummers een emotionele gelaagdheid die de plaat van begin tot eind draagt.
Waar de band vroeger vooral bekend stond om felle, melodische punk, zoeken ze op dit album nadrukkelijk naar verbreding. Er klinkt een jazzy ondertoon in Las Ventanas, terwijl Note To Self een onverwachte dubkleur meekrijgt. Het zijn subtiele uitstapjes die de urgentie van de plaat niet ondermijnen, maar juist versterken: ze verraden een zelfvertrouwen dat pas ontstaat, wanneer een band durft los te laten wat vanzelfsprekend is. Toch is de kern onmiskenbaar Bad Cop/Bad Cop: melodieuze punk die je tegelijkertijd in de maag raakt en een glimlach op je gezicht tovert.
Tekstueel is 'Lighten Up' misschien wel het meest persoonlijke album tot nu toe. De songs gaan recht op de kern af, met thema’s die draaien om worsteling, herstel en verlies, maar altijd met een blik vooruit. In Straight Out Of Detox klinkt de openheid over persoonlijke strijd bijna pijnlijk eerlijk, terwijl Dead Friends zich ontwikkelt tot een ontroerende ode aan wie er niet meer is. Het is een nummer dat niet in melancholie blijft hangen, maar juist oproept om het leven te vieren zolang het kan. Die houding, die weigering om onderuit te gaan in zwaarte, geeft het album een kracht die nog dagen blijft hangen nadat de muziek is weggestorven.
Wat de luisterervaring zo meeslepend maakt, is de manier waarop de band balans vindt tussen rauwe energie en emotionele openheid. Elk nummer voelt alsof het niet alleen gemaakt is om te spelen, maar vooral om te delen. Er is kwetsbaarheid, maar ook woede, en boven alles een diepgewortelde drang om door te zetten. Het is precies die combinatie die 'Lighten Up' doet uitsteken boven het gemiddelde punkalbum. Hier hoor je geen band, die enkel schreeuwt om gehoord te worden, maar een groep die een verhaal vertelt dat authentiek en universeel is.
Als er al een punt van kritiek te vinden is, dan is het dat de productie soms net iets te glad klinkt, waardoor de rauwheid die het eerdere werk kenmerkte ietwat op de achtergrond raakt. Toch doet dat nauwelijks afbreuk aan de impact van de muziek, die zonder twijfel overeind blijft, ook zonder die extra rafelrandjes.
Met 'Lighten Up' bewijst Bad Cop/Bad Cop dat punk niet alleen draait om snelheid en agressie, maar ook om eerlijkheid, empathie en lef. Het album klinkt als een viering van veerkracht en een uitnodiging om samen te schreeuwen, te lachen en te huilen. In een tijd waarin veel bands moeite hebben relevant te blijven, slaagt deze groep erin een plaat neer te zetten die fris en urgent klinkt, zonder het hart te verliezen dat hen altijd bijzonder heeft gemaakt. Het resultaat is een album dat niet alleen overeind blijft in de huidige punkscene, maar daar zelfs bovenuit stijgt.