Baba Sissoko - Three Gees
Blind Faith Records
Meer dan twintig jaar reist de Malinees Baba Sissoko de wereld rond met zijn tama of talking drum, klaar om keer op keer voor uitzinnige, Afrikaanse, muzikale spektakels te zorgen. Het heeft, naast langdurig te hebben gespeeld bij Habib Koité, een riant aantal bijzondere samenwerkingen opgeleverd, maar met ‘Three Gees’ maakt Sissoko nog eens een plaat onder eigen naam.
Dat het hier om een ritmisch kunststuk gaat, hoeft niet te verbazen. Baba Sissoko wisselt de intimiteit van Afrikaanse blues af met de intensiteit van broeierige Afrobeat. Dat telkens in een ronduit benevelend kader van hoge gitaarriffjes, diepe basthema’s en heerlijk haakse percussie die in hun typisch Malinese hardnekkigheid een heuse trance veroorzaken.
Die afwisseling van verschillende Afrikaanse gerechten maakt van ‘Three Gees’ een boeiende, tropische trip. Op zijn zachtst komt de plaat over als een Punica-oase in de Sahara: bij Il Faut Pas Ecouter met de heerlijk grollende, Franse soulzang van zijn eigen moeder, Mah Doumba Koroba, huppelend getrommel en voorzichtige blazers. Het door zijn dochter Djana Sissoko gezongen Doni Doni beweegt zich dan weer in de zwoele koelte van wuivende palmbomen, met een zingende bas en vibrerende echo.
Maar een handvol keren stelt Sissoko zijn vingervlugheid op de proef in snelle, opzwepende creaties. Zo is Kali Baba een heus carnavalnummer met typische Kuti-Afrobeatritmen, blazers en feestelijke metaalpercussie. Zelfde verhaal voor Angha Sabali, waar het erop lijkt dat de slagwerkmuzikanten de snaarvirtuozen uitdagen in een spelletje volhouden in opzwepende, ritmische partijen. Pure psychedelica.
Enkel afsluiter Dhe Dhe Dhe gaat een heel andere tour op. De Amerikaanse reggaebluesrasta Corey Harris zorgt als gast voor een erg bedwelmend, haast ontastbaar nummer. Wazige echo’s en om elkaar cirkelende nevels zorgen voor een vertroebeld, zwaar beneveld geheel dat zich volledig distantieert van de Afrikaanse scherpte die verder heel ‘Three Gees’ siert.
Feit is wel dat deze plaat met zijn vintage Bruce Lee-achtige tijgertekening een krachtig staaltje muzikaal kunnen bevat dat de luisteraar zonder enige moeite meesleept in zijn tropische sfeer. Uitbundig of zwoel, Sissoko maakt zijn naam als Malinese topmuzikant meer dan waar. “Mystic soul”, zo omschrijft deze rasechter griot zijn muziek. Als soul een synoniem is voor passie en spirituele kracht, is dat misschien zo’n foute omschrijving nog niet.