Baal & Mortimer - Deixis
Bureau B
Wat een bizarre projectnaam die de Duitse Alexandra Grüblin gekozen heeft. Baal & Mortimer, met debuutplaat ‘Deixis’, heeft iets goddelijks in zich. God en de Duivel. Iets onwezenlijks en overstijgend. Dat is op zich zo’n slecht uitgangspunt nog niet, als je deze erg vreemde, aanzuigende muziek beleeft.
Want het gaat hier dus effectief om belevingsmuziek, laat dat duidelijk zijn. Dit moet één van de meest transcendentale, buitenaardse platen van het jaar zijn. Baal & Mortimer combineert sferische synthesizerklanken met downtempo ritmen en vervormde stemmen. So far so good. Maar dat alles klinkt zowel verknipt en ondefinieerbaar als verzoenend en sfeervol. Dertien keer op rij (uiteraard) voorziet Grüblin flarden, impressies, vage ideeën en klanken die toch samen komen in iets wat een song kan genoemd worden. Het eindresultaat is een indrukwekkende roesplaat.
Dit is het ultieme mens-machine-werkstuk. Met zowel stukken gitaar, synthesizer, drums als natuurlijk stem. Die laatste niet als voortbrenger van zinnen en boodschappen, maar als instrument op zich. Vervormd, verknipt, ontdubbeld of ont-tripeld. Vaak etherisch en - jawel - goddelijk qua uitstraling. En alsof dat nog niet volstaat, injecteert de Duitse huis-tuin-keuken-elektronica-keukenprinses naar het einde toe nog wat tribal-invloeden in de muziek. Zo krijg je een duidelijke handtrom-cadans in het dromerige Showcase, zware floortoms in het buitenaardse War Light of een typische indianendansbeat in opvolger The Ship Of Fangs. Zaken die de saus wat binden, maar die tegelijkertijd ook dat sacrale, mens-overstijgende karakter extra beklemtonen.
‘Deixis’ geeft in elk geval de geheimen moeizaam prijs. Luisteren, luisteren en luisteren geeft geen extra handvaten, maar blijft wel voor diepgang en sterke impressies zorgen. Weet dat Baal & Mortimer de muziek ook vaak live overbrengt, waarbij aanwezige geluiden geïnfiltreerd worden in haar geheel van tonen, ritmes en klanken. De missie van de dame is om via sonische kanalen vraagstukken van weerstand, autonomie, taal en identiteit te ontdekken en beantwoorden. Een abstract verhaal van spiritualiteit, eenheid en dualiteit. Iets wat ook op de bizarre hoesfoto van Chis Flippini terug te vinden is, die de ruimte tussen hemel en aarde doorheen een vierkante oorbel projecteert. Bizar. Het moet het centrale woord van deze bespreking zijn.