Avishai Cohen - Cross My Palm With Silver
ECM
Trompettist Avishai Cohen zoekt op de langverwachte opvolger van het bloedmooie en diep doorleefde debuut 'Into The Silence', dat in het teken stond van het overlijden van zijn vader, nieuwe wegen op.
Samen met pianist Yonathan Avishai, bassist Barak Mori (die Eric Revis vervangt) en vooral drummer Nasheet Waits levert Cohen alweer een topprestatie. Hij noemt zijn huidige groep zelfs zijn "dream team", al is saxofonist Bill McHenry die op 'Into The Silence' te horen was hier afwezig. Op zijn nieuwste werkstuk beklemtoont de trompettist dan ook vooral het ensemblespel en de gratie van teamwork.
Cohen is ontzettend blij met de sound en de manier waarop dit project tot stand kwam. 'Cross My Palm With Silver' werd door Manfred Eicher opgenomen in het Zuiden van Frankrijk (de studios La Buissonne). Zelden klonk de trompetspeler zo kalm en beheerst, al is het onderwerp van zijn album - de politieke instabiliteit van zijn thuisland en het effect op de menselijke psyche - dat allerminst. Zo hoopt hij met zijn muziek daar een stukje tegengewicht voor te bieden.
De impressionistische en poetische emotie van zijn weergaloos mooie 'Into The Silence' blijft behouden, maar Cohen legt heel wat nieuwe accenten. Toch klinkt het nieuwe album wederom open en toegankelijk en slaagt hij erin om een haast perfecte balans tussen structuur en improvisatie te vinden.
'Cross My Palm With Silver' biedt vijf nieuwe composities in een mooi in elkaar vloeiend geheel, waarbij de fragiele opener Will I Die ? Miss? Will I Die meteen laat horen dat Cohen nog steeds schijnbaar moeiteloos kan toveren met de trompet. Hoor bijvoorbeeld hoe hij in die opener schakelt van diep doorleefd en intiem spel waarna de groep even uit lijkt te breken en zelfs speelt met een uiterst beheerste, zwoele en zuiderse feel.
Het nummer zou de allerlaatste smeekbede van een jonge, aan flarden geschoten soldaat kunnen zijn, maar lijkt eerder de angstige woorden van een kind na een chemische aanval in het aan gruis kapotgeschoten Syrie te bevatten. Die wekken eerst een triest en hopeloos gevoel op. De zacht ingehouden trompetgeluiden, op de achtergrond een handvol pianonoten en de zachte brushes vormen een pracht van een combinatie.
Opmerkelijk is de trefzekerheid van Cohen die zijn ziel en zaligheid legt in die trompet, ook al gaat het om één enkele, langgerekte noot (wat ook enorm goed past bij de hoge standaard inzake productie en geluidskwaliteit die ECM hanteert). Bovendien laat hij regelmatig ruimte voor zijn medespelers zodat het echt helemaal gaat om de fraaie interactie tussen de spelers.
Af en toe ontwaar je minimalistische pianoschetsjes die verder mee gekleurd worden door die mysterieuze brushes en zachte drumtikjes van Waits. Elders, bijvoorbeeld in Theme for Jimmy Greene (een ode aan de hedendaagse trompettist-componist) werkt Cohen dat contrast en het samenspel nog veel sterker uit.
In het maar liefst twaalf minuten durende Shoot Me In The Leg (met een heerlijke solo) en het op een zwierige basfiguur steunende 340 Down komt het zware, door oorlog en gekte getekende thema naar voren. Het is duidelijk dat het sinds mensheugenis bezig zijnde conflict zijn sporen nalaat. Maar daartegenover staat die ontzettend pakkende muziek.
'Cross My Palm With Silver' is krachtig van toonzetting en kristalzuiver van sound. Cohen levert met zijn nieuwe album alweer het bewijs van zijn geweldig talent. Wie van zijn ECM-debuut hield, zal ongetwijfeld ook als een blok vallen voor deze nieuwe.