Assunta & the Light Orchestra - Occupied by the Sun

Elevate Records

Modes komen en gaan en worden bepaald door vaak oncontroleerbare mechanismen en gewiekste marketingstrategieën. Dat levert onehitwonders, airplay, overkill en soms ook gewoon rommel op. Daarnaast is er een tweede, brede laag: minder in the picture, minder marketing, minder berekening, doorgaans veel meer liefde en ambachtelijkheid. Tot deze categorie behoort Assunta & the Light Orchestra. Nooit van gehoord ? Geen paniek: ondanks jarenlange samenwerking in allerlei vormen en formules debuteert het gezelschap nu pas met ‘Occupied By The Sun’. We luisterden ernaar en doen dat steeds meer.

‘Occupied By The Sun’ is een cd die dit jaar uitkwam maar hij zou evengoed – de technische mogelijkheden niet te na gesproken – tien, twintig, dertig, misschien zelfs veertig jaar geleden kunnen uitgebracht zijn. In essentie is het de eeuwenoude combinatie stem en instrument die hier in volle glorie wordt toegepast. Als we dan nog zeggen dat het haast uitsluitend akoestische instrumenten betreft en dat daarmee vrij spaarzaam wordt omgesprongen beseft u al vlug dat het hier om een soort singer-songwritercollectief in duovorm gaat: Assunta Mandaglio en Pieter Thys tekenden voor alle composities, de geslaagde Paul Simon-cover van You Can Call Me Al uitgezonderd.

Assunta’s stem is mooi; soms zoet en vertederend zoals die van Janis Ian, soms met een ruw kantje à la Kim Carnes, om eens jarenzeventig- en -tachtigiconen als referentie te gebruiken. Bijzonder soepel past ze zich aan de verschillende ritmes en stemmingen aan. Op Nowhere klinkt ze helder en jong, helemaal “into the rythm”. Op  Disappear wordt ze fragiel en aarzelend.

Het gitaarspel van Thys is op niveau en vindt zijn basis zowel in folkakkoorden als in meer jazzy patronen. Hope en Walk The Thin Line zijn nummers waar je moeilijk onbeweeglijk kunt blijven naar luisteren maar die toch  veel meer zijn dan banale rockdingetjes. Het duo gelooft in de kracht van haar composities. Getuige daarvan de al dan niet bewust heel erg minimaal gehouden arrangementen: hier en daar een eenzame viool, af en toe een schuchtere harp. Het zwaarst – what’s in a word – wordt de mooie ballade Old Soul “opgevuld”, tot echo’s toe. Maar dan nog, te veel wordt het nooit.

Met ‘Occupied By The Sun’ mikken Assunta & the Light Orchestra eerder op tijdloosheid dan op de waan van de dag. Voor ons geen probleem, veel respect zelfs en aanmoediging en lof. Hopelijk volgt het publiek en hier en daar ook een radiozender...