Arthur Beatrice - Keeping The Peace

Universal Music Group

Als we onze drie favoriete vrouwenstemmen van het moment zouden moeten noemen, dan kozen we voor die van Elena Tonra (Daughter), Faye O’Rourke (Little Green Cars) en Ella Girardot (Arthur Beatrice). En kregen wij dit jaar goed nieuws! Niet alleen brachten de drie genoemde bands dit jaar een (prima) album uit, de leden van Arthur Beatrice beslisten bovendien om vanaf nu Girardot als enige speerpunt uit te spelen.

Meteen hebben we één van de grootste veranderingen binnen Arthur Beatrice vrijgegeven. Op het debuut deelde Girardot de microfoon nog met Orlando Leopard, het brein achter de band – de bandnaam verwees ook naar het spel tussen man en vrouw. Maar vanaf nu zal Girardot bij live shows niet langer gebonden zijn aan haar toetsen en zal ze in alle vrijheid haar rol als frontvrouw kunnen spelen. Dat belooft wat op 3 juni in de Botanique!

En er zijn nog meer verschillen tussen ‘Working Out’ en ‘Keeping The Peace’. Terwijl Daughter zich nog dieper terugtrok in de kwetsbare schulp, breekt Arthur Beatrice op hun tweede uit het keurslijf en verrassen ze regelmatig met onconventionele keuzes.

Single en opener Real Life lijkt wel een (winnend) songfestivalnummer met dat meeklapbare ritme en de weelderige instrumentatie met daarin een hoofdrol voor het London Contemporary Orchestra, dat nog op meer nummers mocht meespelen, ook al was dat initieel niet de bedoeling.

De verandering in sound was al ingezet op de ver vooruitgeschoven single Who Returned die voorzichtig lonkte naar house, maar die staat nog mijlenver af van wat Arthur Beatrice laat horen op slotnummer Brother waarin de invloed van producers als Floating Points, New Jackson en Matt Wiggings (Adele, Lana Del Rey) pas echt een hoogtepunt bereikt.

Maar ‘Keeping The Peace’ biedt ook een hartverscheurende ballade in de gedaante van Healing, elegante indiepopnummers zoals Since We Were Kids en  I Don’t Get That Chill, een gospelachtig All I Ask (opgesmukt met warm koper) en iets meer jazzy dingen als Every Cell en Worry

Maar welke stijl Arthur Beatrice ook kiest, de rode draad blijft een doorgedreven perfectionisme. Leopard schreef weer tien, tamelijk complexe popsongs waarin van alles te beleven valt, maar die toch nooit overdadig klinken. Alle ingrediënten zijn perfect afgemeten waardoor je een sound krijgt die weelderig, maar toch intiem klinkt; ambitieus, maar toch nederig; ingenieus en toch romantisch.

We stelden het eerder al vast toen we Arthur Beatrice twee jaar geleden op Les Nuits aan het werk zagen: alles klopt aan deze band en dat geldt anno 2016 nog meer dan toen.