Artefacts - The Titan Chronicles Part II: Lucius
Anti-Hero Records
Wat krijg je, als het beste van Dimmu Borgir, Septic Flesh, Cradle of Filth en Abigail Williams gemengd wordt? Het antwoord is Artefacts, een Antwerpse band waarvan de leden de strepen in de muziekwereld al dik verdiend hebben en nu met een weergaloos album op de proppen komen. En de heren zijn ook ambitieus: ‘Lucius’ is namelijk het tweede deel van een trilogie, ‘The Titan Chronicles’ genaamd.
Wie bovenstaande bands kent, weet ook dat hun albums vaak starten met een (al dan niet onheilspellende) intro. Dat is hier niet anders. Prologue - Gods And Mortals zet meteen de toon en schept de sfeer voor het album. Alleen al deze intro bevat meer muzikaliteit dan menig full album en doet je uitkijken naar wat eraan komt. En dat is het geweldige Nephereth. Alles wat symphonic black metal hoort te zijn, passeert hier de revue. Wanneer de song losbarst na één minuut en negenendertig seconden word je meegesleurd in een fantastisch verhaal met originele partijen en een productie om u tegen te zeggen.
Als je denkt dan al het beste gehoord te hebben, begint opvolger The Tower Of Irth-Anshar met een pracht van een piano-intro. Steeds intenser komt de song op gang en na drie minuten krijg je het meest opzwepende stuk muziek van heel de plaat.
Je merkt dat de band kosten noch moeite gespaard heeft om tot dit verbluffend resultaat te komen. Zo werd er onder meer gebruik gemaakt van een echt koor en wie Artefacts live al eens aan het werk zag, weet dat ze ook visueel helemaal on point zijn. Een dikke pluim trouwens aan keyboardspeler Siegfried Mercelis, die niet enkel alles gecomponeerd heeft, maar ook alle orkestraties verzorgde, het verhaal bedacht en samen met frontman Niklaas Reinhold de teksten schreef.
Eén van de beste refreinen van het jaar wordt voorgeschoteld tijdens het zesde nummer The Path Of No Return, een epos van bijna dertien minuten waarbij de stem van Reinhold afgewisseld wordt door mannelijke en vrouwelijke cleane vocals. Heel erg knappe compositie die ondanks de lengte nooit verveelt. Met drie songs, die al vlot voorbij de elf minuten klokken, heb je niet alleen een knap verhaal te vertellen, maar ook snel in totaal tweeënzeventig minuten aan muziek om op te nemen. En toch bevat elke song zoveel knap geschreven arrangementen dat het album op elk moment fris, origineel en interessant blijft.
‘The Titan Chronicles Part II: Lucius’ staat op het punt een instant classic te worden binnen het genre en er wordt dan ook bijzonder uitgekeken naar de twee andere kronieken. Dit is muziek van wereldniveau die gerust kan wedijveren met de groten. Hopelijk maken de heren bij de volgende opnames gebruik van een live drumkit, waardoor ook dat instrument het volledige potentieel naar voren kan brengen. Uitermate aan te raden.