Architecture In Helsinki - We Died, They Remixed

Moshi Moshi

Het zal je maar gebeuren. Eerst een plaat van formaat in menig fans kast brengen, en daarna dezelfde plaat nog eens aan de man proberen te brengen, maar dan nét iets anders. En hoé anders.

We Died, They Remixed

Vanaf track één wordt het al duidelijk gemaakt: dit is géén Architecture in Helsinki. De deejays (bij track één Do The Whirlwind is dit Safety Scissors, ofte Matt Curry) slepen de –soms wat mysterieuze, maar vaak ook levendige- sound van Architecture In Helsinki wat naar de achtergrond, om hun eigen beats op de luisteraar los te laten. De meeste doen dat bijlange niet slecht, maar een óverdosis beats is nooit goed voor een mens zijn hart.

Leuk is het wel dat Do The Whirlwind tot tweemaal toe geremixt werd: het eerste exemplaar door Safety Scissors, een tweede remix komt uit de handen van het Engelse Hot Chip. Er kwamen –gelukkig- twee uiteenlopende resultaten uit de bus, die allebei te smaken vallen. Hot Chip ging voor een rustigere aanpak: hun versie zou je zowaar mee durven nemen tot in hogere sferen. Toch is Safety Scissors duidelijk Hot Chips meerdere, als het aankomt op keurig afgewerkte nummertjes leveren.


Cameron Bird, de leadsinger himself, gaf ons te kennen dat één van zijn voorkeursnummers Nevereverdid van YACHT was. Ongelijk kunnen we hem alvast niet geven. YACHT laat het liedje wat traag op gang komen, maar dat bederft het goeie arrangeerwerk niet. Vooral het eind van de song smaakt wel, met zwiepgeluiden en een afsluiter die klinkt als een toiletbezoekende computer. Een andere favoriet van Bird, Maybe You Can Owe Me, vinden wij het vernoemen zelfs niet waard.

It’s 5 wordt dan weer in Kraftwerkstijl (denk aan Popcorn) ingezet, maar de levendige Architecture In Helsinki-stukken worden -nogmaals- weggeknipt. 33h stopte er zijn beats en samples in, zodat het nummer nu zo kan gedraaid worden in een "oldschool disco", ware het niet dat het aanhoudende “It’s five!”-geroep na een eind wel wat op de zenuwen durft te werken in het iets minder dan vijf minuten durende nummer. Misschien had de remixer z’n schepsel toch beter wat ingekort, nu is het namelijk meer dan dubbel zo lang als het origineel.

Squeak E. Clean houdt zich wat meer aan het origineel. Men neme een melodietje, men ‘elektroniseert’ het wat, en men hebbe een nieuw liedje. Zo is Squeak E. Clean vermoedelijk te werk gegaan. Tiny Paintings werd nagenoeg niet veranderd qua inhoud, maar is toch een geslaagd nummer geworden. Of hoe simpel een remix maken toch kan zijn.

Het album verdient menig platenkast te vullen, maar het kan moeilijk tippen aan het origineel. Het is dan ook een héél sterk origineel.

8 november 2008
Thomas Morlion