Apaull - Homogeny
Furnace Room
Nou nou nou, producer apaull (kleine “a”!) stelt met de nieuwe plaat onze illusie van individualiteit en “iedereen is verschillend” aan de kaak. Ergens heeft hij gelijk: door aan te klagen hoe we worden meegezogen in een trein van global marketing, ongewilde controle en besturing en voorgeprogrammeerde settings en presettings worden vrijheid en een vrij leven holle begrippen. We zijn de aliens van op de cover geworden in een verdraaide wereld van dikke merken en overheersende multinationals.
Gelukkig is daar… muziek. Elf keer op rij presenteert de producer tracks die techno als basis hebben, maar extra diep, rauw, industrieel en hypnotiserend klinken. In het geval van Truthahn zelfs ronduit vadsig. Met overstuurde shuffles, future bleeps, vadsige tunes en echoënde stemsamples als extra kers op de taart. Of veel kersen dan, want apaull kiest eerder voor een tegenhanger van minimal: “maximal” techno. Met tracks van vijf à zes minuten boordevol beweging, onverwachte structuur- of karakterwijzigingen doorheen het constante beatschema of een veelheid aan flarden en samples. Vergeet dus niet tijdig naar zuurstof te happen.
En daar houdt het dus niet op. Want als extra toegift van die elf tracks hebben enkele gelijkgezinden als de Oekraiënse Richie Hawtin-poulain Andrey Sirotkin, progressive techno-Schot Neil Landstrumm, Mexicaans duo Signal Deluxe, Britse deephouse-god Ross Harper en Front Line Assembly- / Delerium-stichter Rhys Fulber een stevige eigen saus gegoten over die nummers. Dat geeft een aanvullende remix-verzameling die varieert van mysterieuze, holle idm break-creaties (Burn Rate door Rhys Fulber) tot messcherp hakkende, droge 808-techno (Alphabet Loop door Christian Smith). Van meer flikkerende future synth-house (Antiscience door Neil Landstrumm) tot schizofrene messed-up duizelacid (Distorted Information door Signal Deluxe).
De grootste – verplichte – constante is een geluidstechnische verfijning met diepe lagen, golven of over elkaar geschoven 3D-ritmen. Met zinderende pulsen of onaards diepe samplestemmen die lang blijven nazinderen. Of met voldoende ingrediënten om zowel het hoofd als de benen compleet op hol te doen slaan, op welke bpm dat dan ook mag gebeuren. Hoewel we tegelijkertijd ook moeten toegeven dat de remixers iets meer structuur vinden in de ietwat overladen ADHD-tracks van apaull zelf.
Nog een klein detail: alle foto’s, die u terugvindt in de vinyl versie, zijn afkomstig van het toestel van niemand minder dan onze Belgisch-Britse technogod Dave Clarke.