Angrusori - Live At Tou
Hudson Records
We hebben lang gezocht, en de duimen moeten leggen. Geen idee waar, wat of hoe Tou is. Maar het verhaal van Angrusori is des te opmerkelijker. Het in Noorwegen gevestigde Kitchen Orchestra heeft zichzelf versmolten met de lokale Roma-gemeenschap en is in diens rijke cultuur gaan graven. Onder leiding van dirigent Nils Hendrik Asheim - die ook naar Slovakije reisde voor verder onderzoek- en eerste violist Iva Bittová is het samengestelde, twaalfkoppige gezelschap gedoken in traditionele Slovaakse liederen om daar een hedendaagse, experimentele draai aan te geven. Over een bizarre cocktail gesproken.
Oude en authentieke liederen en een moderne, improviserende stijl. Noorse avantgarde met Slovaakse teksten. Faut le faire. Ou le déguster. Feit is dat deze live plaat ontzettend bevreemdend klinkt, mysterieus maar ook aanstekelijk. Het uitgangspunt van Angrusori is folk en klassieke muziek, maar deze ‘Live At Tou’ durft evengoed aan te vangen met een lang glijdende ambientdrone en slepende, meerstemmige zang. Niet beladen, wel getormenteerd. De weeklacht van een volk dat heeft geleden onder onderdrukking en een gedwongen zwerversbestaan.
En dan krijg je met Pre Ada Baro Svetos plots weer een soort van statische tango met bizarre potten- en pannenpercussie en sierlijk Balkan-vedelspel. Als een heuse zwierige zomerdans. Het is in deze langere songs dat beide werelden elkaar echt vinden: de traditie en het vreemd rommelige, geïmproviseerde experiment dat het voor- en nadien inkapselt.
Bij momenten krijg je heerlijk slepende, dramatische en mooie authentieke muziek, dan weer krijg je toestanden waarbij je de wenkbrauwen niet voldoende kan fronsen. Bijvoorbeeld bij een minuut lang wolvengehuil...waarop gelukkig een mooie en warme kampvuurballade volgt. Of zoiets als een donkerblauw, melancholisch cellospel in Chude Man Vastetar dat plots overstemd wordt door een chaos van saxofoon, accordeon en jankende violen, om erna weer in intimiteit en vol emotioneel drama terug te keren. En steeds meer in ritme te versnellen tot een snelle en uitbundig hakkende rondedans. De lach en de traan liggen elf songs op rij erg dicht bij elkaar.
Angrusori heeft deze muziek bovendien bewust erg rommelig ingespeeld. Zang en instrumenten die in al hun enthousiasme elkaar qua melodie wel opzoeken, maar gerust ook een kwart tel durven missen. Tussenliggende kreten die het live gevoel versterken. Harmonieën die meer gaan om het samenzijn dan om de echte samenklank. De kracht van diatonische Bulgaarse koormuziek. Allemaal elementen die de spontaniteit en volksheid van deze plaat versterken.
Oh ja, van de teksten versta je natuurlijk geen hol. Maar je krijgt er in het boekje wel een mooie vertaling bij. Over een volksverhaaltje van papa die ladderzat van Johnny Walker thuis komt en vaststelt dat moeder de vrouw de kinderen in de rivier smeet om door de vissen te laten opeten. Dat soort van bedtime stories. Zeker interessant om te ontdekken!