Anchor And Burden - Kosmonautic Pilgrimage

Moonjune Records

Nu Robert Fripp al eventjes pensioengerechtigd is, moeten we nadenken over de wereld post-King Crimson. Geen prettig perspectief, dat geven we graag toe. Gelukkig heeft de excentrieke Britse gitarist de fakkel doorgegeven aan talentvolle erfgenamen. Zo iemand is de Duitser Markus Reuter, een virtuoos op de Touch Guitar. Dat is een hybride instrument met gitaar- en bassnaren die je niet enkel betokkelt maar ook als toetsen bespeelt. Naast heel wat projecten met wisselende partners heeft Reuter sinds 2021 ook een band. Anchor And Burden heeft nu eindelijk een eerste fysieke release beet met het ronduit schitterende ‘Kosmonautic Pilgrimage’.

 

De kiem voor Anchor And Burden werd in 1996 al gezaaid, toen Reuter en toetsenist Bernhard Wöstheinrich met instantcomposities aan de slag gingen. Vijfentwintig jaar later werden een drummer en bassist toegevoegd. Of beter: in plaats van een "gewone" bas een tweede Touch Guitar, bespeeld door Alexander Dowerk, een student van Reuter. ‘Kosmonautic Pilgrimage’ is zelfs de eerste release waarop de Touch Guitar S8 uitgebreid te horen is. Elke snaar werd apart opgenomen waardoor Dowerk in zijn eentje als een hele groep spelers klinkt. Stefano Castagna waakte erover dat de diverse delen in de mix gescheiden bleven.

In 2021 en de eerste helft van 2022 nam Reuter met die nieuwe "supergroep" vijf albums op, geïmproviseerd in de studio. Die zijn enkel beschikbaar als download. Dankzij de onvermoeibare Leonardo Pavkovic van het onvolprezen MoonJune Records is dit zesde album op cd terechtgekomen en laat het horen waartoe een hedendaagse band zowel instant componerend als sonisch in staat is. Nu eerste drummer Shawn Crowder terug naar de VS verhuisd is, zit de in Duitsland gevestigde Israëliër Asaf Sirkis op de drumkruk en beweegt Anchor And Burden zich op het zenit van hun kunnen.

De negen instrumentale stukken op ‘Kosmonautic Pilgrimage’ krijgen van Reuter, Dowerk, Wöstheinrich en Sirkis adembenemende uitvoeringen. Als je je afvraagt hoe perfectie live geïmproviseerd klinkt, zoek dan niet verder. De heren bouwen niets minder dan een verbluffende sonische architectuur. Natuurlijk zijn ze schatplichtig aan King Crimson, maar het kwartet heeft voldoende eigenheid en virtuositeit in huis om zich van de oude meester te onderscheiden. Anchor And Burden combineert de torenhoge ambities van prog met de totale vrijheid van jazz. Gemakkelijk is de muziek niet, maar de aanhouder triomfeert. Is deze intense luisterervaring nu al plaat van het jaar?