Anaal Nathrakh - Endarkenment

Metal Blade Records

Endarkenment

We kunnen het duo Mick Kenney en Dave Hunt bezwaarlijk als onproductief omschrijven. Onder de naam Anaal Nathrakh zijn de twee Britten immers al aan het elfde full album toe in nauwelijks twintig jaar. De laatste jaren experimenteerden Irrumator en V.I.T.R.I.O.L, zoals ze zich graag laten noemen, al met iets meer symfonische klanken. Benieuwd of dat op 'Endarkenment' ook nog het geval is.

Geen intro deze keer. Met veel enthousiasme beukt de titeltrack, die wat aan Depravity Favours The BoldĀ van op 'The Whole Of The Law' doet denken, direct een open deur in. Sta ons toe dat we dat voorbeeld direct volgen: wat een schijf is dit toch weer geworden!

Het label "extreme metal" wordt al te vaak gebruikt voor bands die niet per se in het vakje black of death passen, maar Anaal Nathrakh bewijst nog maar eens de twee moeiteloos af te wisselen. Typische black metalnummers zoals The Age Of Starlight Ends en Beyond Words worden afgewisseld met een Feeding The Death Machine, dat zo weggelopen lijkt uit een At The Gates-playlist. Vlees en vis geserveerd in dezelfde verrukkelijke Anaal Nathrakh-saus.

Zelfs wanneer ze de voet even van het pedaal halen, klinken ze nog steeds heavy as fuck. Bewijs daarvan zijn enkele melodieuzere stukken in nummers als Singularity en afsluiter Requiem. Dit 'Endarkenment' is zo'n plaat waarvan je hoopt dat ze blijft duren, maar als ze dan toch moet eindigen, dan met een dijk van een apotheose. Zelfs die zit trouwens helemaal lekker. Eerst nog even alle opgekropte frustratie eruitgooien met veel gegrom en gekrijs over een razende dubbele basdrum om daarna af te werken met een epische gitaarharmonie.

Damn, wat een schijf.

25 oktober 2020
Nic De Schepper