Amsterdam Klezmer Band - Oy Oy Oy

Vetnasj Records

Twintig jaar klezmerfeesten, dat mag stevig gevierd worden. Het meest olijke Amsterdamse septet speelt met zijn zomerse cocktail van reggae, jazz en Balkanmuziek niet enkel opnieuw de grootstedelijke Nederlandse clubs plat, maar pakt ook uit met een studioplaat die minstens even feestelijk getiteld is dan de muziek die hij bevat.

Oy Oy Oy



Feestelijk mag het zeker zijn. ‘Oy Oy Oy’ is niet enkel geprint met een speciale "glow in the dark"-hoes vol verborgen pictogrammen, maar de gelukkige vinylkopers hebben ook nog eens de kans een gratis concertticket in hun album te vinden. Want een podiumfeestje, daar is het de Amsterdam Klezmer Band toch vooral om te doen.

Zonder daarom dit bonte gezelschap te willen denigreren tot een straatfanfare. De achtste studioplaat schippert immers tussen feest en folk, uitbundig en introvert. Vanzelfsprekend horen daar de nodige hoempapa’s met huppelende accordeon, kort knallende blazers en hyperkinetische gipsyklanken of –kreten bij, getuige de titeltrack die grappig genoeg wat naar Raymond van het Groenewoud knipoogt. Van hetzelfde vuur is een instrumentale, schelle partypolka als Pure Pepper.

Maar minstens even indrukwekkend zijn de momenten dat het tempo omlaag gaat en de altsax van stichter Job Chajes melancholisch gaat klagen, zoals in een donker en erg filmisch Duality in Amélie Poulain-stijl. Dit indrukwekkende nummer sleept zich gestaag voort tot een heuse serenade, een roerend emotioneel verhaal dat heel het feestkader van dit album totaal doet vergeten. Of neem even een al even gevoelsgeladen Alec’s Ascultare: een folkballade met traag marcherend ritme waarin een doorleefde, mannelijke seniorenstem in Slavische taal indrukwekkend het voortouw neemt en zelfs af en toe naast de klagerige melodie loopt, wat een extra authentiek tintje geeft.

Ook nu schenkt de Amsterdam Klezmer Band weer veel aandacht aan die authenticiteit, nog meer dan vroeger zelfs. Het zevental hoeft duidelijk niets meer te bewijzen en heeft in zijn monopolie als Nederlandse Balkan-feestband de nodige ruimte gecreëerd om echt naar zijn muzikale roots te grijpen. De klemtoon ligt hier niet enkel op een livespel met een vintage instrumentarium, maar ook op een breed palet aan diepgaande emoties, Nederlandstalig en vreemdtalig verwoord. Een extra tikkeltje jazz of zelfs hedendaagse Nederhop (in een traag en sensueel Vrijdag, dat als onderwerp juist dansen en feesten heeft), zijn die accentjes die deze schijf zijn eigenheid geven.

‘Oy Oy Oy’ is een plaat met een lach en een traan en zet zich daardoor met gemak bovenop de grote golf Balkanbeats die elke zomer weer onze contreien opwaaien. Wie het graag toch nog wat meer aanleunt bij de feesten zelf, mag gratis en voor niets een Remix-ep downloaden met nog eens acht uitbundige bewerkingen.

5 maart 2016
Johan Giglot