Alpacas Collective - Seven Wisdoms Of Plutonia

Eigen beheer

Seven Wisdoms Of Plutonia

Het lijstje Belgische bands, dat exotische kruiden aan de jazz toevoegt, wordt stilaan indrukwekkend: Compro Oro, Arabnormal, Cargo Mas, Condor Gruppe, Kosmo Sound, ... We noemen er maar een paar. En voeg daar dus ook maar gerust dit negenkoppig instrumentaal collectief aan toe.

Alpacas Collective knoopt in uitvalsbasis Leuven immers invloeden aan elkaar van Lagos tot Addis Abeba, van New Orleans tot Augusta, Georgia, en van New Delhi tot zonnestelsels die zelfs de Webb ruimtelescoop nog moet ontdekken. Anders dan de bands in de inleiding is jazz hier niet het vertrekpunt. De band vindt eerder inspiratie bij James Brown, Fela Kuti, Mulatu Astatke, The Meters en Sun Ra.

Net zoals bij die grote voorbeelden zijn de grooves dan ook doorspekt met snedige blazerslijnen, melodieus toetsenwerk en opzwepende percussie-breaks. Funk is de basis en die wordt op smaak gebracht met invloeden uit Afrobeat, Ethio-jazz, Kraut, soul en oosterse klanken. Het resultaat is zomers tot ver na de klimaatopwarming met twee graden en af en toe uiterst dansbaar, ook al werd er vooral in afzondering gewerkt en zit het gevoel van vervreemding er ook in.

De plaat kwam immers tot stand tijdens de coronaperiode. Demo’s en ideeën werden uitgewisseld en samengevoegd. Inspiratie haalde de groep uit het artwork van de hand van Luis Lambrechts, dat al klaar was voor het merendeel van de tracks, de sci-fi roman ‘Plutonia’ en is met de titel ook een knipoog naar ‘Nubians of Plutonia’ van Sun Ra.

Vanaf opener Flugzeug String Machine is duidelijk dat er ook heel wat gasten meewerkten aan de plaat. Ook dat was makkelijker door corona. Iedereen had toch tijd. Zo mogen al meteen fluitiste Katia Verheyen (Limbrant, Transpiradansa), trompettist Geert Claes (Les Barons) en sitarspeler Joël Van Roode hun duit doen in het toch al ruim gevulde zakje. Op Mehal Safari is zelfs een stem te horen, die van Mikimac, een Ethiopische singer-songwriter die in Finland resideert. Hij schreef ook deze song, gebaseerd op persoonlijke ervaringen met corruptie, oorlogszucht en andere dictatoriale neigingen van de heersers in zijn geboorteland.

Ook Stranger To Myself heeft een connectie met Ethiopië, ook al klinkt het helemaal anders. De track is gebaseerd op Ethiopische muziek uit de sixties en seventies. Hier roept de band een bevreemdende, dromerige sfeer op met een gitaar- en saxmelodie, gebaseerd op de pentatonische toonladder.

De vreemdste track is Bernissart, uiteraard een verwijzing naar de plaats waar men in 1878 skeletten vond van Iguanodons, maar ook de gemeente met het meest Afrikaans aandoende blazoen met geel, groen en rood. Een lange intro in parlando wordt ondersteund door een Krautrockachtige toetsenpartij en percussie en dooft dan uit.

Alpacas Collective klinkt echt indrukwekkend. Het is duidelijk dat het hier niet gaat over een groepje beginnelingen, maar over een groep professionele muzikanten die de sporen verdienden ergens in een schaduwwereld waar gewone stervelingen als wij geen weet van hebben.

De digitale versie van de plaat is al een tijdje te streamen. De vinylversie komt er pas aan in oktober en dat wordt gevierd met een show in het Depot-café op 22 oktober. Op 29 oktober is de band te zien in De Klinker in Aarschot en op 10 november in CaféCafé in Hasselt.

27 juli 2022
Marc Alenus