Alice Avery - Kicking The Habit

It's all happening

Elk jaar op het einde van de vakantie wordt er opgeruimd. We stoten dan in een hoek of onder een dossier nog wel eens op een vergeten exemplaar van een cd. Ongekende niemendalletjes of debuten, die letterlijk onder het stof zijn geraakt. ‘Kicking The Habit’ van Alice Avery is er zo één.

Kicking The Habit

‘Kicking The Habit’ is te lang voor een ep en te kort voor een full cd. Dat halfslachtige zit ook in deze beoordeling. Het is niet echt slecht, maar helemaal ondersteboven zijn we er evenmin van. Tenminste van de muziek want van de hoesfoto kunnen we – zelfs zonder veel studiewerk – afleiden dat Avery nog wel andere, en misschien zelfs betere, kwaliteiten bezit dan muzikale.

Het grote thema van Alice Avery, een jonge Belgische die in New York carrière probeert te maken, is de liefde in alle vormen. Dat deze eeuwige thematiek meteen onvergetelijke teksten uit de nog jonge pen laat vloeien, willen we niet gezegd hebben, maar we’ve heard worse. Wat van bij de eerste beluistering opvalt, zijn zowel het moderne geluid als de rijpe stem. Die vallen in elk geval meer op dan de twee eerste songs. De productie is excellent, maar echte sterke composities zijn het niet: zowel Expired Love als Slowly hebben een goede hook voor een refrein, dat net iets te veel herhaald wordt, en nadien blijkt er nog weinig over te schieten.

De titelsong is een mooie ballad, maar echt sneller gaat ons hart er niet van kloppen. De eerste opwinding komt er wel bij Obsessed, een song gemaakt op maat van de eindeloze FM-stations, die in de VS onophoudelijk in elke cruiser te horen zijn.

Avery lijkt nu wel gelanceerd want ook Supermoon heeft een knap refrein en is bovendien mooi gezongen. Barricade is niet echt een opvuller maar de song blijft niet hangen. Met Looking sluit ze deze cd dan weer overtuigend af; zeer sterk gearrangeerd en met een beklijvende, donkere sfeer is dit een ballad die vlug op de ipod zal belanden.

Enkele sterke songs, maar net iets te veel vrij onbestemde (lees: onopvallende) composities en een opvuller. Onderscheiding verdient dit misschien niet, maar voor ons heeft deze naar NY uitgeweken Belgische toch recht op een nieuwe kans.

31 augustus 2016
Frank Tubex