Alaska Gold Rush - Wild Jalopy Of The Mist

Eigen beheer

Na een ep ('Pilot Village Midnight' uit 2013) en een single (Dirty Road uit 2015) bleek voor het Brusselse, alternatieve folkduo Alaska Gold Rush de tijd rijp voor een full album. Dat heet 'Wild Jalopy Of The Mist'. Met een minimale bezetting (Alexandre De Bueger op drums en zanger-gitarist Renaud Ledru) heeft dit duo een verslavende plaat gemaakt. 

Allereerst is er die wat gekke bandnaam die om opheldering vraagt. Alaska Gold Rush is het verhaal van twee goudminnende vrienden die hamers en houwelen inruilden voor gitaar en drumkit. Zo creëren zij spookachtige muziek, die hier eens refereert naar de bluesy delta en daar weer het kurkdroge New Mexico oproept.

Folk, oude (delta)blues vormen de inspiratiebron voor de catchy tunes, maar evengoed hoor je rootsy Americana met een garagepunkinslag. Alsof The Strokes eens in hun muziekbibliotheek op stokoude blues (Robert Johnson, Mississipi Fred McDowell) stootten en daar dan iets geweldigs mee doen.

De minimale bezetting is duidelijk nergens een bezwaar. Opener Montgomery zet meteen de toon voor blitse, catchy rock-'n-roll. Wild echoënd, melodieus gitaarwerk wordt aangevuld met een retestrak ritme. Ideaal om een concertzaal of festival mee op stelten te zetten.

Aan opsmukken heeft dit tweetal geen boodschap. Het geheel klinkt kaal, oprecht en zowaar vintage. Violent Streets (waarin geen liefde te rapen valt) is een van energie bruisende single. De stad is trouwens een voortdurende bron van inspiratie, zoals blijkt uit de antifolk van Big Cities en het opgejaagde Dirty Road.

Af en toe bezigt de groep intiemer werk. In het wondermooie Psychobilly Mad Heavyweight maakt zowel verhaal als muzikale begeleiding - die kletterende finale - indruk. Dankzij de productie van Gaethan Dehoux hoor je dat deze songs ruw en vrijwel ongeschonden op band werden gezet.

Op dit album vind je de ene catchy single na de andere terwijl toch de nodige variatie aanwezig is. In Lincoln County War, waarin ene Billy The Kid opduikt en je hart probleemloos verovert, vullen beide muzikanten elkaar fraai aan. En dan zijn er tearjerkers als Since 29 en het weergaloze Dead Cities, Morning Sun.

Met Birds & Freight Trains en McDougal (over John Henry en Stagger Lee) neemt de groep alweer vaart en wordt rechtlijnigheid vermeden. Ook Silhouettes zet tot meefluiten aan en met Gallows Birds II verwijzen ze ook nog eens met een vriendelijk knikje subtiel naar eerder werk.

'Wild Jalopy Of The Mist' is gewoon een aangename ontdekking. De toekomst oogt mooi voor Alaska Gold Rush.