Aksak Maboul - Made To Measure vol. 48 - Une Aventure de VV (Songspiel)

Crammed

Hoeven we je nog te zeggen dat het Brusselse label Crammed er niet voor terugdeinst om een stapje verder te zetten in het wijdse landschap van muziek. En dat het zeker niet blijft steken op de al veel bewandelde toeristische paadjes van wereldmuziek? (Ik daag jullie uit om toch ook eens een reggaeplaat uit te brengen die beantwoordt aan jullie vrijzinnige artistieke normen, beste labelmensen!). Ditmaal gaat ze in de Made To Measure-reeks nog een forse stap verder. Nummer achtenveertig is niet zomaar een conceptplaat, maar een heus luisterspel. Wel een heel bijzonder natuurlijk…

Waar zullen we eens beginnen? Bij een hoesschilderij met grove penseeltrekken, waarin je met enige verbeelding een Afrikaans hutje kan ontdekken? Of met te melden dat Aksak Maboul eind jaren zeventig niet enkel een progressief avantgardistisch jazzrockcollectief uit Brussel was (waaraan ook heren als Marc “Telex” Moulin of Fred Firth toedroegen), maar dat toetsenist Marc Hollander ook de oprichter is van Crammed. En dat die een dikke dertig jaar na het eindpunt nu al een plaat of drie lang nieuw leven in Aksak Maboul blaast. Samen met alweer een fraai stel muzikale gasten.

Waaronder Véronique Vincent, die op dit luisterspel grotendeels de spoken word-, fluister- en stiltezang-honneurs waarneemt (als karakter “VV”). Of zullen we gewoon het lijstje karakters afgaan? Zijnde niet enkel een vioolspeler, percussionist, gitarist of orgelist, maar ook een “schaduw”-karakter, “stemmen in het bos”, een reiger of een roodborstje?

Want ja, het gaat hier dus effectief om een luisterspel. Eentje vol experiment en expressie. Waar je vaak kop noch staart aan krijgt, maar die je vooral met open vizier moet tegemoet treden. Of hoe je ongebonden freejazz mag ontmoeten met ijle fritselmomenten en tribal percussie, die na twee minuten overgaat in een volgende “passage” met sombere, bijna militaristische pianopromenades, sinistere spoken word-passages (“I walk and I walk / with words and without”). Kortom, deze plaat bestaat uit vijftien fragmenten met veldopnamen, improvisatietoetsen, veel sfeer en impressie en nonsenspoëzie. In het Engels, Frans of Koeterwaals. Meestal voor twee of drie minuten om kennis te maken, maar soms ook in vijf minuten onrustige bubbels, tikkende rafelbeats en scherende effecten (Le Tempête). En vaak ook met onrustige, onderliggende minimal accentjes van orgel, viool of fluit.

Je hoort ons komen: we horen veel klank, maar weinig “spel”. We hebben ontzettend veel respect voor artistieke vrijheid en vrijzinnigheid, maar ditmaal ontbreekt de echte liefde. Die mag jij in dit klankspel ontdekken, beste lezer.