African Head Charge - A Trip To Bolgatanga
Warp Records
Liefhebbers van tribal beats, wereldmuziekfestivals en moderne dubdancevibes, tijd voor een feestje! Na een decennium lang eigen muzikale wegen te plaveien, zijn Adrian Sherwoord en percussionist Bonjo Iyabinghi Noah terug de befaamde On-U Sound-studio ingedoken om een nieuwe African Head Charge plaat op te nemen. En moest je na deze inleiding nog niet beseffen wat dat betekent: de Britse dubproducer en de multi-getalenteerde Ghanese tribal percussionist proberen al sinds begin jaren tachtig de grenzen van het genre “wereldmuziek” en “dance” samen te voegen en te verleggen.
Kleine kanttekening: de African Head Charge-fan, die de mocassins niet te lang dansloos in de kast wilde laten staan, werd door producer Sherwood tussentijds nog even verwend met ‘Return Of The Crocodile’ (een album vol vergeten opnamen uit de begindagen) en ‘Churchical Chant Of The Lyabinghi’ (een soort van remixplaat van oudere hoogtepunten). Maar nu is er dus eindelijk een volwaardig nieuw product van beide heren waar ze ook samen mee door dezelfde deur kunnen stappen. Met een spuuglelijke, erg opvallende cover, maar ook met tien stevige feestjes van tracks.
“A bad attitude is like a flat tire / You can’t go anywhere unless you change it”, gevolgd door Afrikaanse stamgezangen, een zachte akoestische begeleiding van de kologo (een soort van traditionele luit) en een paar stampende, zelf gemaakte trommels. Deze “trip” begint heel erg nuchter en voorzichtig met een schuifelend, akoestisch A Bad Attitude, waarin – op een paar echo-effecten na – de moderne On-U Sound-toetsen schitteren in afwezigheid. Maar daarmee is een eerste kennismaking met het psychedelische Afrika wel gemaakt.
Langzaam maar zeker schuift ‘A Trip To Bolgatanga’ meer en meer richting westerse wereld en beats, weliswaar steeds met duidelijke hoofdrol voor traditionele klanken uit het warmste continent van de wereld. En soms leidt dat tot pure mirakels. Zoals een erg loom en broeierig Push Me Pull You met loodzware basdubs, digitale schuifeleffecten en benevelende fluit- en saxofoonaccenten. Sensuele madness op topniveau!
Wild enthousiasme dus? Helaas niet over heel de lijn. Net zoals zowat elke African Head Charge-release kent ‘A Trip To Bolgatanga’ enkele prachtvondsten en verslavende danssongs, maar zeker ook enkele wenkbrauwfronsmomenten. Dat laatste is vooral te wijten aan de soms bizarre Spielereien van Sherwood, die wel vaker de regels van esthetiek met de voeten durft te treden. Zo is Asalatua niet meer of minder dan vier minuten tamtamgeroffel met een repetitieve heela-kreet en een paar wegdraaiende echo-effectjes. Compleet nutteloos en zelfs een tikkeltje enerverend.
Of – misschien nog opmerkelijker – waar we soms niet helemaal mee zijn met de fratsen van de Britse dubkoning, hebben we ook regelmatig het gevoel dat het net dat tikkeltje meer mocht zijn. Iets meer dubecho’s, bedwelmende effecten of speelse melodietjes. Zoals bij de fantastische, zacht golvende titelsong bijvoorbeeld, waar saxofoon en piano op een wondermooie manier in een soort van jazzy setting met elkaar spelen onder begeleiding van warme bas, hobbelbeats en percussie. Prachtige trip. Deze plaat eindigt trouwens met het niet fout getitelde Microdosing: een soort van equivalent van “geniet met mate”. Alsof Sherwood zichzelf wilt verontschuldigen voor de misschien net te subtiele bijdragen op deze plaat. Weliswaar verpakt in een knoert van een dubtrack die een keurig punt zet achter dit fraaie album.