Adult Mom - Natural Causes

Epitaph Records

Er zijn tegenwoordig wel meer bands die knipogen naar de nineties, maar weinigen doen het op zo'n frisse manier als dit kwartet rond Stevie Knipe.

De fans weten dat al een tijdje, maar eerlijk is eerlijk: het is pas met het derde album 'Drive' dat Adult Mom onze aandacht trok. En dat deed de band dit jaar opnieuw dankzij leuke singles als Crystal en Benadryl. We werden plots teruggekatapulteerd naar de tijd dat bands als R.E.M., The Sundays, Mazzy Star, Regina Spektor, Belle and Sebastian en zovele andere via zogenaamde collegeradio’s hun weg vonden naar een groter publiek.

De muziek klinkt ongepolijst, maar fris en de basisopstelling van gitaar, bas en drums wordt opgeleukt met hoorn, piano, orgel en viool. Denk dus ninetiesindie met een vleugje Americana. Of gewoon: de perfecte lenteplaat, want de melodietjes zorgen niet zelden voor een neiging tot huppelen. Nochtans zijn de onderwerpen, waarover Knipe zingt, niet allemaal even vrolijk. Hen schreef de teksten ergens tussen 2020 en 2023, dus dat zou al veel moeten zeggen, maar er is meer. Zoals genderissues en de kankerbehandeling, die Knipe nog voor hun dertigste moest ondergaan. Het moet zijn dat hen uit het overwinnen van alle obstakels een nieuwe drive vond, want verwacht geen negen klaagzangen, integendeel!

De spontaniteit spat van de nummers af en dat heeft veel te maken met het feit dat de vier leden elkaar ondertussen blindelings vertrouwen. Ze deden de productie gewoon samen en de gastmuzikanten kregen geen partituren voor de neus geschoven, maar werden mee betrokken in het artistieke proces. Ze verzonnen de partijen ter plekke en hadden een vinger in de pap van de arrangementen. Een ander element is de korte speelduur van dit plaatje. Op een half uur is het voorbij gevlogen en wacht het op een volgende speelbeurt. Zo krijgt het geen tijd om te vervelen. Goed gezien, toch? Zeker in een tijd waarin amper nog volledige albums beluisterd worden.

Elk nummer heeft wel iets waardoor het zich onderscheidt van de rest. Headline blinkt uit door de harmoniezang, de viool van Maeve Schallert en de gitaarsolo in de staart. Het gevoelige How About Now (over Knifes ziekte) raakt je door de tekst en de voorzichtige dans tussen akoestische gitaar en dezelfde viool en Benadryl heeft (h)eerlijke, dissonante klanken, maar ook de verzachtende hoorn van James Richardson. En zo kunnen we nog wel een poosje doorgaan.

Was je al fan van Wednesday of The Beths, dan kunnen we jou deze band en met zekerheid deze plaat van harte aanbevelen.