Adult Mom - Driver

Epitaph Records

Adult Mom begon in 2012 als het soloproject van Stevie Knipe, maar werd nu met het derde album pas echt volwassen. Vaarwel de spaarzame slaapkameresthetiek, welkom aan een vol, kristalhelder bandgeluid.

Tegenwoordig is Adult Mom ook niet meer louter een soloproject. Vriendinnen Olivia Battaell (drums en in het echte leven de partner van Knipe) en Allegra Eidinger (gitaar) doen meer dan hun duit in het zakje. Maar de teksten komen wel nog altijd van Knipe en die graaft diep in de belevingswereld van de genderqueer of niet-binaire personen die ze zijn, ook al willen ze dat niet altijd met zoveel woorden gezegd hebben.

Het is ook niet zo belangrijk op deze plaat. Knipe laat zich wel aanspreken met they/their, maar uiteindelijk zijn gevoelens van pijn, twijfel, angst, enz. gewoon universeel, zoals blijkt op dit derde album waarop ze alles behandelen wat komt kijken bij “op eigen benen staan” als iemand in zijn twintiger jaren, die na een scheiding de stapels rekeningen en de twijfels ziet groeien. Knipe heeft het allemaal zelf meegemaakt, al is ze nu gelukkig met Battell.

Dat uit zich in de zelfbewuste muzikale omlijsting en de frisheid van de productie waar Knipe zelf voor tekende, zij het samen met Kyle Pulley van de Headroom Studio’s in Philadelphia die ook instond voor de mix en tussendoor ook af en toe de bas of de gitaar ter hand nam. Andere gasten als Kylie Lotz, Emma Witmer (Gobbinjr), Ava Mirzadegan, Clara Zornado zorgen elk voor backings op één nummer, terwijl Luke Volkert tovert met elektronica op Sober en Zena Kay met de pedalsteel mooie dingen doet op Passenger en Frost.

Het sterke aan dit ‘Driver’ is dat de plaat slalomt tussen genres. We horen folkpop, country, Americana, powerpop en chillwave zonder dat de bochten ooit geforceerd lijken, alsof elk nummer gewoon smeekte om een eigen aanpak. Het vergt moed om dit te doen, maar de teksten en de melodieën zijn zo sterk dat de plaat deze verscheidenheid moeiteloos verdraagt. Het lijkt wel de soundtrack bij een queer rom-com of een roadmovie waarin de protagonist zich over de herwonnen (of opgedrongen) vrijheid verwondert en verschillende wegen inslaat op zoek naar een nieuwe richting om het leven zin te geven.

De spaarzame opener Passenger sluit aanvankelijk nog enigszins aan bij de vroegere sound tot de pedalsteel van Zena Kay de song omhoog tilt, maar vanaf de eerste drumroffel van Wisconsin is het duidelijk dat Adult Mom spieren kweekte. De song doet een beetje denken aan The Cranberries, maar dan zonder de snik in de stem van de betreurde Dolores O'Riordan, maar Breathing slaat met kille elektronica weer een andere richting in en dat doet Berlin opnieuw. Hier moeten we denken aan die andere “mom”: Soccer Mommy.

Sober sluit wat aan bij Breathing, maar valt op door de expliciete tekst ("The only thing that I’ve done this month is drink beer and masturbate and ignore phone calls from you”), terwijl Dancing een erg aangenaam dreampopnummer is dat enig licht doorlaat in het soms donkere verhaal. Het rockende Adam, het fragiele Regret en het schijnbaar luchtige Checking Up zitten bijvoorbeeld vol zelfspot.

In afsluiter Frost komt Knipe nog eens terug op het auto-ongeval dat ook in Dancing aan bod komt. Knipe heeft duidelijk blutsen opgelopen, maar ze recht de rug ondanks de pijn in de nek en lijkt klaar voor een nieuwe relatie. Terugblikkend in de achteruitkijkspiegel, blijken de problemen ook geleid te hebben tot een bijna perfecte plaat.