75 Dollar Bill - Wood / Metal / Plastic Pattern / Rhythm / Rock

Glitterbeat Records

75 Dollar Bill bewijst met 'Wood / Metal / Plastic Pattern / Rhythm / Rock' dat Glitterbeat Records er goed aan gedaan heeft het duo een contract aan te bieden.

Wood / Metal / Plastic Pattern / Rhythm / Rock

75 Dollar Bill, dat is het New Yorkse duo Rick Brown (drums, maracas, shakers en bells) en Che Chen (elektrische gitaar, bas en shakers). Zij maken ecstatische muziek waarin onder meer rauwe, elektrische blues, Arabische melodieën en hypnotiserend folkminimalisme aan bod komen. Zoals de albumhoes al aangeeft, gaat het om een veelkleurige puzzel waarin verschillende, muzikale tradities in elkaar geschoven worden zodat er een nieuw, origineel geluid ontstaat. Interculturele uitwisseling is duidelijk het motief. En trompettist Rolyn Hu, saxofonist Cheryl Kingan, contrabassist Andrew Lafkas en violist Karen Waltuch zorgen voor versterking.

Je voelt zo aan dat deze groep zich laaft aan tranceverwekkende desertbluesjams. In het tergend traag op gang komende Earth Saw is de donkere, bluesy gitaarsound prominent aanwezig. Met dik zeven minuten is dat een opwarmertje waarin de groep zowel het instrumentarium als elkaar aftast. De compositie teert op woeste improvisatie en zanderige gitaarlijnen waarbij ook het percussieve een erg belangrijke rol speelt. Meteen doet het je denken aan woestijngebied, aan grofkorrelige gitaarblues, lange gewaden en heerlijke, verse muntthee.

Te repetitief zou deels een terechte kritiek kunnen zijn, ware het niet dat het daarop volgende Beni Said het effect heeft van een klop van de hamer. Gitaargewijs zijn dit nog steeds woestijnblues, maar door de tranceachtige geluiden op de achtergrond evolueert deze song naar een hitsiger ritme en mondt het uit in een climax die een tiental minuten aanhoudt. Dissonant en experimenteel, maar bovenal een brutaal muziekfeestje waar niets of niemand tegen opgewassen is.

Cummins Falls wordt door driftige percussie (de floortom) en feedbackende dronegitaren gekenmerkt en zou met zijn vier minuten haast een single kunnen zijn. 75 Dollar Bill brengt duidelijk muziek op haar eigen voorwaarden. En zo is het goed.

Als afsluiter is er nog I'm Not Trying To Wake Up, ingezet met voorzichtige akoestische percussie, maar al gauw transformerend naar alweer een chaotische, gelaagde, uit de voegen barstende song met heerlijke saxofoonstoten. Ook dit nummer werkt zich gaandeweg naar een orgastische climax toe.

'Wood / Metal / Plastic Pattern / Rhythm / Rock' is er voor durvers, voor muzikale ontdekkers die zich ver van de mainstream ophouden. Een te ontdekken revelatie.

12 april 2017
Philippe De Cleen