? (Alt-J) - An Awesome Wave
Infectious Music Ltd.
Laat ons eerlijk zijn: van een hype kijkt geen mens nog op. En dat geldt dus ook voor alt-J. Maar opvallen doet de band toch wel.
Vooreerst is er uiteraard die naam. Want wat is het nu? ? of alt-j? Wel, eigenlijk is het gewoon hetzelfde. Of toch min of meer, want je moet ook nog over een Mac-computer beschikken. Als je dan de alt-toets en de J tegelijkertijd indrukt, kom je dus bij de delta (?) uit.
En bij een hype hoort uiteraard passend artwork. Dat spreekt vanzelf. Het cd-hoesje is ingenieus gevouwen zodat de cd als het ware als een pop-up tevoorschijn komt wanneer je het doosje openmaakt. Op de zijkant van de cd staat ook niet meer dan ?, wat dan weer het wiskundige teken voor verschil is. Schijnbaar zou de band zijn opgericht op een keerpunt – verschil, verandering dus – in de levens van de respectievelijke leden.
Dat is al dat. Maar er is dus ook muziek. Muziek waarbij opvallend genoeg (dan toch een hype?) de nadruk ligt op de stemmen, die in canons samenwerken. Let vooral op het eerste interludium, dat helemaal a cappella wordt gebracht en, na de wel van instrumentatie voorziene intro, als een verfrissend muntje smaakt.
Die canons hoor je ook terug in het machtige Breezeblocks, dat na een geleidelijke opstart met het voor deze band typische, bijna hyperkinetische percussiewerk, overgaat in een mooie popsong om dan in een baan om de aarde te worden gestuurd door een werkelijk fantastisch stemmenspel. Merk trouwens op dat het nummer plots, haast zonder dat je het hebt gemerkt, in een ander ritme is overgegaan.
Het tweede interludium – akoestische gitaar met wat achtergrondgeluiden (de zee, …) – voelt dan opnieuw als een sorbet dat je gehemelte weer helemaal fris achterlaat. Klaar voor de volgende ontdekking.
In Matilda neemt de neusstem je bij de hand en leidt die je door een bos van zenuwachtige drums met als begeleiding een akoestische gitaar en een aanzwellend synthlijntje op de achtergrond, alsof men de luisteraar hiermee in de war wil brengen. De schoonheid primeert boven alles en laat je uiteindelijk ademloos achter.
Muzikaal balanceert alt-J op de bergkam tussen elektronica (de bassen in Tessellate en Dissolve Me) en analoge instrumenten (akoestische gitaar en piano in Something Good). Vaak is het niet duidelijk of het bij die laatste al dan niet om loops gaat (en eigenlijk doet dat ook helemaal niet ter zake). Dit klinkt misschien niet vernieuwend of hip, maar het resultaat mag er meer dan zijn.
‘An Awesome Wave’ is het soort plaat waarvoor je, wanneer je met de auto rijdt, even aan de kant wil gaan staan. Waarvoor je niet snel genoeg de verkeersberichten op je autoradio kan uitzetten. ‘An Awesome Wave’ heeft alle ideeën over hypes weggespoeld. Wat overblijft is een plaat waaruit intense liefde voor muziek spreekt.