Six By Six - Beyond Shadowland
InsideOut Music
Zou het Canadese Saga met lede ogen toekijken hoe een gelegenheidstrio één van haar juwelen steelt? De legendarische band lijkt almaar te touren zonder te hinten naar een nieuw album. Intussen lijkt gitarist Ian Crichton zich uitstekend te vermaken met twee veteraanrockers op Six By Six' tweede plaat ‘Beyond Shadowland’. Dit is hardrock met een vleugje prog, zoals ze die bij InsideOut tegenwoordig graag hebben. Maar zijn we Robert Berry’s demagogische trucs niet onderhand moe?
Hoe was het ook weer? Drummer Nigel Glocker (ex-Saxon) en zanger Robert Berry werden ooit door Steve Howe gevraagd voor GTR. Dat vehikel voor twee gitaristen, die uitmuntten in de jaren zeventig (Howe en Steve Hackett), haalde de lont uit wat op papier een kruitvat beloofde. Want het waren de eighties en de platenbazen verwachtten generische hardrock. Zo kwam je automatisch bij Asia terecht, waar Glocker en Ian Crichton zouden aan bijdragen. Uiteindelijk kwam daar niks van in huis.
Enter Six By Six. Een progman (Crichton), een krachtpatser (Glocker) en een AOR-patser (Robert Berry) schuiven de agenda’s over elkaar. Het titelloze debuut klonk nog fris. Het was ook vooral Crichtons album, omdat de Canadees veel ruimte kon nemen. Ook op ‘Beyond Shadowland’ kan hij het zich permitteren. Maar vergeleken met de eerste worp ontbreekt het hier aan interessante songs.
Je hoort Crichton nochtans met leuke ideetjes opkomen, en die slagen er wonderwel in overeind te blijven tussen Robert Berry’s lukrake productiekeuzes. Die schieten alle kanten uit, alsof crossover geen spelregels kent. Berry’s narcistische vocale trucjes kennen we intussen ook wel (een echo op je stem, het idee alleen al!). De man wil zelfs iets vertellen over de huidige tijdgeest, maar komt niet verder dan de bekende gemeenplaatsen.
Op de drumkruk hoort eigenlijk een speelse virtuoos als Marco Minnemann, maar Glocker komt weg met keurig geslagen power grooves. En als je Ian Crichton in de studio hebt, lukt het vooralsnog niet een slecht album te maken. Als er in de elf bordkartonnen verhalen een zweem van oprechtheid opduikt, is dat aan hem te danken. Zijn onvoorwaardelijke fans zullen dit schijfje vast niet laten liggen.
Toch heeft Six By Six een doelgroepenprobleem. De gemiddelde hardrockmens zal ‘Beyond Shadowland’ te experimenteel vinden, proggers zullen niet tevreden zijn met de schaarse krenten in een te dikke pap. Om met een andere culinaire metafoor af te sluiten: dit album is te veel vis noch vlees. Tenzij je gelooft dat voor goede crossover een mixer en een trukendoos volstaan?