Girls In Hawaii - Op kousenvoeten ingepakt

Vooruit Kunstencentrum, 15 februari 2018

Een sfeervolle avond in de Vooruit, daar tekenden wij vooraf voor toen we naar Girls in Hawaii trokken. We lieten ons daarbij leiden door hun recentste platen ‘Everest’ en ‘Nocturne’ en mochten met plezier vaststellen dat Girls In Hawaii zoveel meer is dan die twee albums.

Girls In Hawaii</b> - Op kousenvoeten ingepakt

 

Het Brusselse Fúgú Mango mocht openen en met zijn opzwepende en catchy popmuziek. Van bij opener Kylie’s Dream werden we meegenomen op een frisse trip met etnische en 80’s invloeden. De Stranglers cover Golden Brown kreeg een bijzonder exotische nieuw jasje aangemeten en single Alien Love, titelnummer van hun debuutalbum kreeg een trage opbouw mee, maar deze zorgde ervoor dat het refrein des te meeslepender werd.

We moeten eerlijk toegeven: ‘Everest’, de plaat waarin Girls In Hawaii de dood van drummer en broer van frontman Antoine van zich afschreef, is voor ons een van die platen die we na jaren nog steeds maandelijks meermaals opleggen. ‘Nocturne’ de opvolger is ook van een absolute schoonheid, maar komt bij ons zo hard niet binnen.

Ook in de Vooruit waren het vooral nummers van ‘Everest’ die ons het meest wisten te raken. Het kwartet Changes, Switzerland, Misses en Not Dead vrij vooraan in de set en Rorschach als afsluiter van de reguliere set waren stuk voor stuk pareltjes.

Maar daar hield de band het qua nummers uit ‘Everest’ dan ook bij. Op zich konden we daar treurig over zijn, maar het gaf ons wel de kans om wat dieper in te gaan op ‘Nocturne’ en vooral om het oude werk van de band te (her)ontdekken.

Het optreden begon met This Light met een zeer dromerige pianomelodie en een traag binnenkomende sound en ietwat slepende zang. De song zou zo de tweelingbroer van Daydreaming van Radiohead kunnen zijn. Even straf. Het contrast met Indifference was bijzonder groot, maar toch ook weer niet. Als ondertoon had je nog steeds het dromerige en mysterieuze, maar het was vooral de nog pingpongende keyboard die in het oor sprong.

Dat het keyboard en de elektronica op ‘Nocturne’ ruimer bedeeld zijn dan in het verleden bewezen ook Walk waarin de 80’s synthpop nadrukkelijk aanwezig was en het zweverige en nostalgische Monkey. In de bisronde kreeg Guinea Pig nog een centrale rol. Een rol waaruit blijkt dat de band perfect zijn goudeerlijke oprechte sound van 'Everest' kan combineren met subtiele elektronica.

Van de oudere nummers waren het vooral het aan The Beatles schatplichtige Here Comes The Sun, het heerlijk dwarse Time To Forgive The Winter met zijn stuurse gitaren, het van mijmerend naar jachtig laverend Birthday Call en het donker en traag evoluerend Flavor dat plots bijzonder stevig open spleet.

Girls in Hawaii wist de Vooruit op kousenvoeten in te pakken met een bijzonder consistent en veelzijdig optreden en vooral met sterke, straffe songs.

 

16 februari 2018
Patrick Blomme