Bonfire Lakes - 'Dead People EP'

Bonfire Lakes - 'Dead People EP'

Americana in Vlaanderen doet het goed. Kijk maar naar het success van Douglas Firs en de recente winst in Humo’s Rock Rally van The Calicos. Ook in Limburg hebben ze met Bonfire Lakes een Amaricana-parel. Na de naamloze ep uit 2014 en debuutplaat ‘Leaves’ van vorig jaar brengt de groep rond Marino Roosen nu ‘Dead People’ uit. Een ep volledig opgehangen aan het overlijden van diens vader en grootmoeder.

Roosen weet zich binnen Bonfire Lakes goed te omringen met mooi volk dat onder meer zijn strepen verdiende bij Teen Creeps, Sophia, Rhinos Are People Too en Fornet. Samen zorgen ze er voor dat het breekbare singer-songwritermateriaal van Roosen zich niet tot het keurslijf van de Americana beperkt, maar ook lagen postrock en pop aangemeten krijgt, goed voor de unieke breekbare en tijdloze sound van Bonfire Lakes.

De band trok voor deze ep de Gentse Robot Studios in samen met producer Bert Vliegen met enkel ruwe ideeën om de nummers live en spontaan te laten rijpen. Op die manier is ‘Dead People’ naast een onbevangen ook een bijzonder persoonlijke ep geworden. De opnames startten namelijk exact twee jaar na het overlijden van Roosens vader. En de release was op diens verjaardag. Ook op de hoes van de hand van Toon Delanote zitten duidelijk verwijzingen naar de weggevallen dierbaren in de vorm van de slagersschort van vader en de voorschort van grootmoeder.

Openingssong en single The Keg biedt zich sober en naakt aan, maar bloeit langzaam open en vertelt over de spijt bij dingen die niet gezegd zijn toen ze nog konden gezegd worden. Op diezelfde melancholische weg gaan we verder in Old Soul, een emotionele en oprechte song met een bijzonder pakkende en rauwe climax.

De meest pure song van deze ep is zonder twijfel Song For Ma. We horen Roosen en zijn gitaar die breekbaar afscheid neemt van zijn grootmoeder. De hoornpartijen op het einde van de song zorgen voor een rustgevend en zelfs berustend gevoel.

Het contrast met het quasi chaotische Vacancy kan bijna niet groter zijn. Van bij aanvang voel je de spanning hangen en die ontkiemt al vrij snel in een ijle en dwingende muur van geluid. Tijdens de song worden we verschillende keren heen en weer geslingerd tussen minzame weemoed en duchtige uithalen om finaal te vervagen tot een wegdeemsterende chaos.

We krijgen na enkele minuten geduld met Happiness nog een broze, maar innige hidden track als toegift met op het einde mistroostige gitaren die de song en ep finaal afsluiten.

‘Dead People’ is geen ep waar je vrolijk van wordt, maar dat leek, gezien de thematiek, ook geenszins de bedoeling van Bonfire Lakes. Dit plaatje biedt troost en warmte in de vorm van vijf schone, eerlijke, ontroerende en melancholische liedjes.

Lees ook de recensie van ‘Leaves’.

15 april 2019
Patrick Blomme