Wiedergutmachung 2017 (2)

RE:introducing

Elk jaar is het weer hetzelfde euh... liedje. Elk jaar worden door omstandigheden of gewoon door pure luiheid albums over het hoofd gezien, die het verdienen om aandacht te krijgen. We geven graag toe dat metal en aanverwanten een beetje in de kou blijven staan bij daMusic. En dat proberen we hiermee dan een heel klein beetje goed te maken. En Monnik beschouw je dan maar als buitenbeentje.

Wiedergutmachung 2017 (2)

Bell Witch - 'Mirror Reaper' (Profound Lore Records)

Drieëntachtig minuten zonder onderbreking. De duisternis druipt zo je oren binnen. Geen moment wordt het vervelend. En dat enkel met drums, bas en een orgel. Je voelt de pijn en de emoties van de protagonisten zo uit de boxen spatten. Want deze plaat was een afscheid van vriend en voormalig drummer Adrian Guerra. En zoals dat dan gaat bij de dood van een vriend, is er pijn, woede, berusting, onmacht en nog een stel emoties, die in deze plaat allemaal naar boven komen als doommetal, black metal, deathmetal en ga zo maar door. Zelfs al ben je geen fan van het genre, dan nog moet je deze plaat minstens één keer hebben doorstaan.

Live: 2 april, Magasin4, Brussel

Converge - 'The Dusk In Us' (Epitaph Records)

Ze zijn de maatstaf binnen de metalcore, maken platen wanneer ze er zin in hebben en hebben ook nu weer ruim vijf jaar gedaan over deze. Maar wat was het dat waard! Zo'n lange tussenperiode is duidelijk geen bezwaar om je opnieuw de buik te doen openrijten. Vooral het titelnummer raakte bij ons een gevoelige snaar. Maar daarrond - het nummer staat centraal op de plaat - staan nog eens tien verpletterend harde songs, waarmee ze bewijzen het nog lang niet verleerd te zijn. Converge staat terug waar het hoort: aan de top!

Live: 24 april, Muziekodroom, Hasselt

The Bronx – 'V' (ATO Records)

Nog zo'n band die je nooit in de steek laat, is The Bronx, die categoriek weigert af te wijken van het optelsommetje en intussen aanbeland is bij album nummer vijf. Opnieuw was er weer een stevige pauze tussen deze en nummer 'IV'; opnieuw was dit weer het wachten waard. Lekkere, verslavende punk, zoals we die van dit gezelschap gewend zijn. Verwacht geen ommekeer, maar wie zit daar nu op te wachten als je weet dat deze band steeds weer nummers schrijft, waar je nooit genoeg van krijgt. Soms krijst zanger Matt Caughtran zich de longen uit het lijf om het volgende nummer gewoon te zingen. Maar constante is wel dat die nummers nooit eentonig worden. Dan heb je toch gewoon een goede plaat gemaakt? En dat ze er nog veel mogen maken!

Kairon; IRSE! – 'Ruination' (Svart Records)

Bij deze plaat zaten wij met hetzelfde gevoel en hetzelfde hoofd vol vraagtekens als we dat ooit ook hadden bij de IJslanders van het schimmige Jet Black Joe. Het wat-the-fuck-is-dit-gevoel zit zo hoog, maar tegelijk krijg je er niet genoeg van. Dat het hier Finnen betreft, zal dan ook weinigen verbazen. En naast de hoger vermelde band zijn The Flower Kings (opnieuw Scandinaven) een ander referentiepunt dat zich onstopbaar opdringt. Het vraagt dus enige inspanning om de bokkensprongen van dit viertal te volgen, maar het resultaat mag er godverdorie zijn. De spanning overvalt je in opener Sinister Waters I en laat je niet meer los tot de laatste tonen van het titelnummer uitsterven. Progrock, indie, folkrock, postrock, shoegaze, seventiesrock,… het zit er allemaal in; aan jou om het eruit te vissen. Of net niet!

Monnik – 'Bedevaart' (Consouling Sounds)

Waar bands en artiesten tegenwoordig de vinyl uitgave van de muziek met veel extra's en blabla opluisteren, gaat Monnik daar bewust tegenin en bracht hij de cd-versie van zijn 'Bedevaart' uit in een gelimiteerde versie van honderd exemplaren. Maar, ongeacht alle luister, is dit meer dan zomaar een plaatje. Monnik neemt je mee op een introverte reis door zijn muziekbeleving, waarin allerlei mistige landschappen opdoemen en weer even geruisloos worden opgeslokt door andere geluiden. In ons eindejaarslijstje durfden wij dit een moderne, alternatieve 'Tubular Bells' noemen en hoe vaker we ernaar luisteren, hoe beter we dat vinden passen.

 

24 december 2017
Patrick Van Gestel