Per Wiberg - 'All Is Well In The Land Of The Living But For The Rest...'

Per Wiberg - 'All Is Well In The Land Of The Living But For The Rest...'

Wat is dit weer een lekker duister schijfje geworden, die tweede van meneer ex-Opeth. Debuut Head Without Eyes (2019) maakte mrteen duidelijk dat Wiberg niet van platgetreden paden houdt.We waren dan ook zeer benieuwd of hij zou blijven experimenteren. Conclusie na meerdere luisterbeurten: hij wijkt met deze ep niet af van de voorganger, maar diept de ingeslagen weg verder uit.

Geen twee nummers klinken hetzelfde (orakelt MetalSucks, die de scoop mochten brengen) en daar hebben ze helemaal gelijk in. 'All Is Well...' klinkt als een sfeervolle, langgerokken intro tot ...In The Land Of The Living. Op het eerste nummer pakt Wiberg terug uit met de "vertelzang", die helemaal in het plaatje past. Het tweede, meer dan zeven minuten durende nummer gaat dan vlot vooruit als een rockende Sisters Of Mercy om over te gaan in zware, fuzzy riffs zoals we ze van Hawkwind kenden. Geweldig hoe dit lange nummer voorbijdendert en je compleet elk tijdsbesef kwijt bent.

But For The Rest Of Us ... laat een improv-kant van de man horen: spookachtige spielereien met piano en diverse geluiden bouwen de spanning op naar het finale "Lights out". Geloof het of niet, of beter gezegd: luister gewoon naar hoe Wiberg hier Pink Floyd blendt met een jonge David Bowie. Melancholisch, theatraal, diep en donker. Of zoals er ook in 2019 werd geschreven: "A different kind of heavy!"

Voor wie het nog niet doorhad: de vier songtitels vormen één lange titel, net zoals alle nummers ook deel uitmaken van één verhaal. Wiberg is duidelijk een begenadigd verteller.

15 juni 2021
John Van de Mergel