Liza Weald - 'The Shape Of Dunes'

Liza Weald klinkt helemaal niet Nederlands op de debuut-ep en dat is geen toeval.

Twintig lentes is ze nog maar, Lisa De Bruijn. En toch is ze, na een solo-avontuur als Autumn Dream, al de spil van Liza Weald, het indie-folkproject dat met ‘The Shape Of Dunes’ het debuut presenteert. Vorig jaar begon de ster van Liza Weald te rijzen, toen het viertal De Grote Prijs van Rotterdam won en de titel van “De Belofte” in de wacht sleepte tijdens de Rotterdam Music Awards.

Ook bij ons viel de groep op met de wat bucolisch aandoende sound waarin akoestische gitaar, trompet, meerstemmige samenzang en fijne toefjes elektronica de belangrijkste ingrediënten waren. Naast de stem van De Bruijn natuurlijk, want ze zingt even krachtig als de Zweedse zusjes Söderberg van First Aid Kit. Of zoals The Minimalistic Music het stelde: "Dit is hoe Fleet Foxes zouden klinken met een zangeres."

Maar het verhaal van deze ep begon niet in Nederland, noch in Zweden. Wel in Canada waar ze, op bezoek bij familie, kampeerde langs Lake Huron. Wandelend langs de kliffen en slapend onder de bomen overviel haar het gevoel van thuiskomen. Elke morgen stond ze vroeger op en nam ze een door haar oom gebouwde gitaar ter hand.  Het resultaat kon je horen in debuutsingle Take You Home.

Ook The Night’s Dwelling ontstond daar. Later kwam daar nog The Hologram bij, een wat gothisch klinkende song, geïnspireerd op ‘The Alchemist’ van Paulo Coelho, maar ook eentje die de boodschap wilde overbrengen dat liefde sterker is dan alle obstakels zoals afstand en gedwongen scheiding.

Met de titeltrack was het verhaal dat ze wou vertellen klaar. Een verhaal over een ontdekkingsreis door de natuur en de eerste stappen in de liefde. Zo gaat de zacht kabbelende titelsong over het gevoel dat je overvalt bij je eerste grote liefde, hoe je eigenlijk al deel uit willen maken van zijn / haar leven voor de eerste ontmoeting omdat het zo goed klikt. Opnieuw klinkt hier die prachtige samenzang tussen De Bruijn en de mannelijke bandleden die op deze track de ontmoeting tussen man en vrouw lijken te verklanken.

Als binnenkomer kan deze ep alvast tellen. Waar de volgende reis – echte of innerlijke – ook heengaat. Liza Weald zou ons nog wel eens heel sterk kunnen verrassen. De Bruijn schrijft straffe songs en de band weet ze perfect te vertolken. Dit zou wel eens heel groot kunnen worden. Fans van Wild Child, The Native Sibling en Lowland Hum: allen hierheen!