G.U.S.T. - 'Gust Of Wind'

Kort plaatje, korte recensie. We gaan niet rond de pot draaien: de drie jonge binken van G.U.S.T. (spreek uit op zijn Engels [‘gəst] of “oep zen Turnawts”, aan u de keuze) hebben met ‘Gust Of Wind’ een prettig, annex vettig, plaatje gemaakt.

Het was alweer enige tijd geleden dat we nog eens een frisse wind uit de Turnhoutse rockscene te horen kregen. Akkoord, Poppel wist ons enkele jaartjes geleden van de sokken te blazen. En The Bullet Dodgers hebben een zanger met stevige roots in de stad van de “muggenblussers”, maar voor de rest gaapte er toch wel een zekere leegte. Maar daar komt hiermee een plotse uitbarsting verandering in.

Het Turnhoutse powertrio, bestaande uit Guus, Glenn en Jarne, verraste de redactie dit jaar al enkele keren met aanstekelijke singles. De stille Kempen zijn niet meer zo stil als ze ooit geweest zijn. “G.U.S.T. eet als ontbijt twee kasseien met confituur, spoelt die door met Jack Daniels en flost na het tandenpoetsen met gitaarsnaren. Rare jongens? Misschien, maar ze maken wel lekkere herrie”, vond onze man (ma), toen eerste single Hey, I Wanna Know Your Name op de redactie belandde. Ook Marcel Vanthilt was erg gecharmeerd van het nummer en flikkerde het meteen - en geheel terecht  - op de playlist van Radio Willy. Niet slecht voor een beginnend groepje. Het is van het soort garagepunkrock dat ook SONS of Black Leather Jacket zo onweerstaanbaar maakt.

Tweede single Nothing In Between bevestigde en grossiert in lekkere gitaarriffs, een moddervette sound en spannende tempowisselingen. De onlangs verschenen single Reign heeft dan weer van hetzelfde badwater gebruik gemaakt als Teethgrinder van Therapy?. Wat op zich geen bezwaar kan zijn, als het resultaat een okselfrisse melodie als deze oplevert. Loud en noisy, indeed.

Naast de drie voornoemde singles wordt ‘Gust Of Wind’ nog aangevuld met Flame en Loyal Like A Soldier die eveneens een strak gitaarpak aangemeten kregen. De nummers blijven over de ganse lijn overeind en spannend tot aan het gaatje. En om te bewijzen dat Hey, I Wanna Know Your Name gewoon een steengoede song is, krijgen we als extraatje een akoestische versie van het nummer, die evengoed aan de ribben blijft kleven.

Maar mogen we vooral hopen dat we G.U.S.T. eens op een podium kunnen bekijken in de nabije toekomst, want dat lijkt ons toch de habitat waar deze groep het best gedijt. Intussen evenwel een goed rapportcijfer gescoord voor deze eerste worp: onderscheiding is iets waarmee je thuis kan komen.