Minor Victories - Drie halen, twee betalen
undefined, 28 oktober 2016
Heel lang geleden circuleerde op het toen nog jonge internet een nummer genaamd Luvstory, een vermeende samenwerking tussen Sigur Rós en Mogwai, dat al gauw zo vals als een biljet van zes euro bleek te zijn. Ook wij trapten erin en sleurden de - zo bleek - Koreaanse mp3 over de inbelmodem. Gelukkig kende onze naïviteit ook zijn grenzen. Een samenwerking tussen Slowdive en Mogwai? Dat zouden we over de grond rollend weggelachen hebben.
En toen was het plots 2015. Het internet (alweer!) onthulde dat Rachel Goswell (Slowdive) en Stuart Braithwaite (Mogwai) samen met de broertjes Lockey (respectievelijk werknemer bij Editors en zelfstandige) op een indiesupergroep aan het broeden waren. Vanavond hield dat project, Minor Victories, halt in de Botanique voor hun eerste Belgische zaalconcert. Zowel op het podium als in de zaal zagen we alleen maar gelukkige gezichten.
De Orangerie mocht opgewarmd worden door Newmoon. Toen wij halfweg het optreden binnenstapten, zagen we dat de zaal al aardig gevuld was. De dreamy indiepop met wel erg zware shoegaze-inslag was dan ook perfect gecast bij Minor Victories. We konden maar twee nummers meepikken, maar houden het Belgische vijftal zeker in de gaten.
In de mooie Rotonde stond Japanese Breakfast geprogrammeerd, ter elfder ure werd de band verschoven naar de Orangerie. Een kortere set voor een groter publiek, best wel een goed compromis voor een relatief onbekend Amerikaans bandje. Voor ons werd het "drie halen, twee betalen".
Zangeres Michelle Zauner ontpopte zich tot een sympathieke madam die keuvelde over haar foutgelopen balletklas (als enige gebuisd) en over de lekkere Botaniqueschotel die haar broeksriem deed spannen. Muzikaal hoorden we enkele leuke momenten - de naar Robyn knipogende elektropopafsluiter deed ons zelfs even denken dat het al weekend was - maar toch stonden we vooral af te tellen naar de hoofdschotel van vanavond. Al bij al een verdienstelijk en onderhoudend half uur. Een volgende keer misschien toch die Cranberriescover (Dreams) in de kleedkamer laten?
Vier maand geleden trokken we in de eerste plaats naar Best Kept Secret om Minor Victories te zien (en om ons in de arm te kunnen knijpen dat de band echt bestond). Maar dat werd een ontgoocheling. Onze jeugdliefde Rachel Goswell bleek eigenlijk vals te zingen. Twee maand later was de revanche op Pukkelpop compleet zodat we nogal reikhalzend naar hun Brussels concert uitkeken.
De opener van de plaat, Give Up The Ghost, trapte ook het optreden af en meteen zat alles goed. Het album werd opgenomen zonder dat de bandleden ook maar één seconde samen in een studio doorbrachten maar door de optredens van de laatste maanden lijkt Minor Victories stilaan een (h)echte band te worden. Ook tijdens The Thief zat Goswells stem perfect in de mix verweven en mocht Braithwaite zich uitleven op zijn gitaar (en vooral op het arsenaal pedaaltjes).
Zelfs toen Rachel Goswell wel op de voorgrond trad (Breaking My Light), deed het dit keer de song alleen maar goed. Maar het was evenzeer genieten van een noisy gitarenparadijs zoals Folk Arp. Na dik drie kwartier werd al het laatste nummer aangekondigd. Er werd gegrapt dat ze nog wel een nummer konden herhalen, maar Out To Sea breide echt een einde aan een korte maar mooie set. Na afloop passeerden alle bandleden dankbaar aan de merchstand om wat dan ook te signeren (van platen tot drumsticks). Zeiden we al dat we enkel gelukkige mensen zagen?
Minor Victories kondigde een paar dagen geleden aan dat we eind november een album mogen verwachten met orkestrale versies van de debuutplaat. Ook al kan deze samenwerking nooit groter worden dan de samenstellende delen, wij hopen na vanavond vooral op echt nieuw werk van Minor Victories.
Intussen kunnen Slowdive-nostalgici op 12 november naar Neil Halstead (en Annelies Monseré!) in Trix. Zij die zich eerder willen laven aan de bron van zowel Slowdive, Mogwai als Editors kunnen diezelfde avond vijfhonderd meter verderop in het Sportpaleis naar The Cure. Het zijn best wel drukke en interessante concerttijden, nietwaar?