KRANKLAND - Fijn & Onvoorspelbaar vertoeven in KRANKLAND

undefined, 4 december 2016

Op vrijdagavond 2 december werd de N9 in Eeklo heel even een tot de onafhankelijke staat KRANKLAND uitgeroepen met als staatshoofd Thomas Werbrouck. Hun geprezen debuutalbum ‘Wanderrooms’ kwamen ze als ware het een regeerakkoord aan ons opleggen. En wij, onderdanen, slikten het als zoete broodjes.

KRANKLAND - Fijn & Onvoorspelbaar vertoeven in KRANKLAND

Eerst werden de lokale troepen van Maine Coon op ons afgestuurd. Deze lokale jonge wolven brachten een gebalde straffe set vol instrumentale psychedelische post-rock. Steunend op een strakke ritmesectie en voorzien van zweverige klanktapijten en virtuoze gitaarsolo’s werden we meegenomen op een meeslepende en prikkelend trip.

KRANKLAND maakte direct schoon schip met het overtuigende duo Hurry Man en In The Realms Of The Unreal. Live minder afgeborsteld dan op plaat en zo zou de ganse set uiteindelijk zijn; met nog dat extra tikkeltje grinta waarvoor een mens graag naar een liveoptreden komt.

Huidige single Oh My Love was een ingetogen en schoon, maar kreeg in het refrein een rauw en verbeten randje mee. Een verbetenheid die ook terugkeerde in Rat Race Of The Slugs, naast nog een pak andere nuances als agressief, bitsig, krankzinnig, lieflijk, …

De prijs voor de perfecte popsong van de avond ging echter naar Summer Avalanche, een nummer dat knal in de winter misschien miscast was, maar altijd fantastisch blijft. Qua frisheid konden de shalalalala’s in Land Of Hope And Sores echter gerust concurreren met Summer Avalanche.

De valse trage van de set ging met overtuiging naar Dog Days. Het leek bij aanvang een ingetogen nummertje te gaan worden, maar de uitstekende band, naast Werbrouck bestaande uit Janko Beckers, Thomas Mortier en Christophe Claeys, beet zich toch stevig vast in onze kuiten.

Ook bij Capicorn Blues werden we serieus van onze sokken geblazen. Op plaat was de song eigenlijk behoorlijk aan ons voorbij gegaan, maar live waren de refreinen bijzonder intens en grepen ze echt naar de keel.

Het staatsbezoek werd vrij snel afgesloten met een scherpe en sterk ingeleefde versie van And He Rows waarbij Werbrouck op het einde iets deed met een koekjestrommelviool.

Een verpletterende indruk maakte KRANKLAND niet in N9, maar daar zal de lauwe reactie van het publiek ook wel voor iets tussen gezeten hebben. Ook om die reden kon er wellicht, jammer genoeg, geen bisnummer af. Een gemiste kans, want het was nochtans fijn en onvoorspelbaar vertoeven in KRANKLAND.

4 december 2016
Patrick Blomme