Martin Nonstatic - Alles is in voortdurende beweging

Best vreemd om vast te stellen dat een multidisciplinaire, bezige bij met achternaam “Nonstatic” diep gravende, dromerige ambient maakt. Niet enkel tracht hij een muzikale metamorfose te maken van de hem verwonderende natuur, maar met zijn net op Ultimae uitgekomen liverelease en vele shows, tracht hij dit nog op een dynamische, speciaal aangepaste manier op een live publiek over te brengen ook. Dat vraagt toch om wat verduidelijking.

We zullen alvast openen met een klassieke vraag: vanwaar de term “Nonstatic”? Slaat dit op de voortdurende beweging en het organische karakter van je muziek?
Martin Nonstatic: De Term " Nonstatic" ontstond een jaar of vijf geleden als naam voor een samenwerking in een uniek audio/videoproject. Ik heb altijd geleefd met het gevoel dat alles in beweging is; zelfs de gedachten, die nodig zijn om creatief te kunnen werken, staan niet stil. In mijn muziek zie en voel ik het zelfs nog sterker. Alles is in een perpetuum mobile: van het zoeken naar de juiste klanken tot en met het masteren en nog veel meer.

We schieten ruim tekort als we je een muzikant of producer noemen. Na wat graafwerk vonden we video, grafisch ontwerp, foto en video,… terug. Wie of wat is Martin Nonstatic in feite?
Ik ben altijd sterk beïnvloed geweest door grafisch en videoartwork van vrienden. Uiteraard heb ik ook zelf hier en daar geprobeerd met beeldmateriaal te werken en eigen video’s te maken. Maar verder laat ik dat graag aan professionals over en concentreer ik me op opnemen en producen. Martin Nonstatic is een producer, soundcomposer: in totaal meer een ARTiest.

Hoe combineer je zo’n veelzijdig en misschien ook druk creatief leven met het maken van kalmerende muziek, die drukte net lijkt te verdrijven?
Bekijk het zo: juist als het leven wat druk begint te worden, produceer ik rustige, sfeervolle ambientmuziek. Tijdens het werken met opnamen, synthesizers of het afwerken van arrangementen, sluit ik de buitenwereld af en ben dan op één ding geconcentreerd (of dat probeer ik tenminste) Maar het kan ook net andersom gaan, door stevige en energievolle tracks te maken. Nog niet zo lang geleden was ik regelmatig in de techno- en dubtechnoscene actief.

De huidige Martin Nonstatic doet het met erg gedetailleerde, emotioneel geladen, elektronische sfeermuziek. Dat zien we wel terug bij meer artiesten in de Ultimae-stal. Voor outsiders klinken de kwalitatief sterke ambientplaten van dit label nogal inwisselbaar. Is dat voor insiders ook zo? Zie je zelf grote gelijkenissen of verschillen met andere Ultimae-artiesten?
Als je diep gaat graven in het werk van de vele artiesten die al langer op UItimae zitten, ga je bewust of onbewust bepaalde overeenkomsten vinden. Misschien noemt men dat graag de typische Ultimae-sound. Als ik naar zestien jaar oude opnamen van mezelf luister, ben ik geheel niet verbaast dat ik hier ondertussen thuis ben, al had ik van dit label pas jaren later gehoord. Het is juist erg positief dat deze platenfirma niet zo veel verschillende richtingen insloeg.

Artiesten zoals Solar Fields of Carbon Based Lifeforms hebben me wel een beetje beïnvloed, omdat ze zo sterk zijn in hun genre. Maar ergens was het veel meer nog het herkennen van dezelfde wereld waarin ze zich bewegen. Ik hou ervan als iemand me zegt dat ik toch wel een eigen taal en soundstructuur heb in mijn Ultimae-tracks, die anders is dan bij anderen. Het belangrijkste is - en hier kan ik meer voor mijzelf spreken - dat ik me tijdens het produceren nooit aan andere artiesten spiegel.

Hoe begin je in feite aan zo’n volle, maar tegelijkertijd ook zo’n lege muziek?
Meestal door het zoeken naar en bewerken van geluiden van soft- en hardwaresynths. Ook het werken met fieldrecordings helpt. Je krijgt snel een eerste impuls die een juiste sfeer opwekt. Vroeger kon dat dan snel in veel verschillende richtingen slaan, maar tegenwoordig, doordat ik mijn sound voor Ultimae ken, kan ik snel iets uit die eerste impulsen laten groeien. Het mooie van de software Ableton Live is dat in de zogenaamde “Session View” ongelooflijk veel geknutseld kan worden aan klankbeelden, zonder gelijk aan een song of arrangement hoeven te werken. Negen van de tien keer begin ik met pads en synthsequences.. En dan volgen de beats en basslines.

Even iets heel anders: Is muziek emotie? Zo ja, die van de maker of van de luisteraar?
Muziek is voor honderd procent emotie, voor de maker én de luisteraar. De maker zoekt en drukt een gevoel uit via al zijn mogelijkheden. De luisteraar zoekt uiteindelijk ook iets of wil door te luisteren leren begrijpen, net als in boeken of films.

Misschien even overstappen naar het verhaal achter ‘Granite’. Er wordt melding gemaakt van “inspired by natural rocks”? Vertel.
Ik kwam na mijn verhuis naar Oostenrijk in contact met ongelofelijk mooie natuuromgevingen; heel expliciet en indrukwekkend, zoals de harde en ontzettend oude granietrotsen die dan met veel mos bedekt zijn. Dat contrast vinden we ook in onszelf terug: het harde, stevige en het zachte, kwetsbare. Hieruit ontstond de track Granite. Ik was zo verdiept en ook wel verliefd, dat ik heel het album zo wilde noemen.

De songs op ‘Granite’ zijn toch relatief vaag, sfeervol, glijdend, misschien moeilijk te rijmen met een harde, vaste structuur. De aanwezigheid van een gitaar is ook duidelijker.
Eigenlijk wel. Maar je moet echt kijken naar het hele hard/zacht-gebeuren. Ik heb daarom geprobeerd in de wat rustigere tracks zoiets als stevige baslijnen of bepaalde percussie te gebruiken en effecten, om niet in een totaal lege structuur te vallen. Die gitaaropnamen zijn goed opgemerkt. Ze ontstonden bij mijn vader en een vriend. Er waren bepaalde, expliciete melodieën, die ik echt van een gitaar wilde hebben om met deze samples te kunnen spelen. Ik heb vroeger ook veel naar gitaarmuziek geluisterd. Specifiek de melodie van Distance B werd door een vriend hier in Oostenrijk ingespeeld en klinkt voor mij daardoor veel emotioneler. Je ziet: de emotie van de maker én die van de luisteraar!

Je hebt voor de live uitvoering de songs wat meer solide gemaakt: hardere beats, wat vollere melodieën, … Bewust of eerder toeval?
Ik hou meer van live-acting dan van studioproducties. Dat is niet zo steriel. Ik heb ieder nummer zo voorbereid dat ik er live elke richting mee kan uitgaan: sneller, steviger of rustiger. Meestal doe ik dat heel spontaan en op gevoel. Daar is natuurlijk ook een beetje risico aan verbonden maar dat hoort bij het livegebeuren. De omgeving tijdens mijn live-act in het planetarium in Bochum was helemaal geweldig! Superrustig , geconcentreerd en toch ook heel stevig door de driehonderdzestiggradenomgeving en machtige beelden en projecties. Dus het ontstaan van deze livemuziek was bewust en onbewust. Ik ben dan ook heel blij dat het gereleased werd om het verschil tussen mijn studio- en livewerk te kunnen tonen.

Dat is inderdaad een bizarre kronkel die niet veel artiesten durven te nemen. Vanwaar juist het idee om deze live-opnamen ook op plaat uit te brengen?
Ik kwam één minuut voor aanvang op het idee het gebeuren op te nemen! Doordat we achteraf invloed hadden op alle opnamesporen konden we alles zonder moeite goed masteren, het werk van Vincent Aes Dana, die geweldig werk aflevert. Pas de ochtend na de Nebulae Live Sessions, tijdens het ontbijten, liet ik Sandrine en Vincent van Ultimae hiervan weten. En ze kwamen snel met het idee van een release. Eerst gingen we digitaal, maar toen het concreter werd, zijn we toch voor cd en digitaal gegaan. Dat was een droom die uitkwam! Veel live-opnames zijn er niet op Ultimae. En dat maakt het nog des te interessanter.

Sommige songs zijn stevig ingekort, wat de feitelijke beleving niet echt ten goede komt, zo lijkt het wel.
Twee weken voor mijn livesessie kreeg ik te horen dat door tijdsomstandigheden ik van negentig minuten naar een uur moest inkorten. Eerst was ik daar niet echt blij mee, maar het werd vrij snel een uitdaging. En niet te vergeten: deze opnames ontstonden live en het had dus ook heel anders kunnen worden.

Staan er nog optredens gepland? Of liever over naar de studio nu?
Utrecht was de laatste voor dit jaar. Ik duik nu terug de studio in omdat er een hele spannende samenwerking is ontstaan met een goede vriend uit Zweden, waarover ik verder nog niets ga verklappen! Het is gelukkig ook voor Ultimae gepland. (Solar Fields, Carbon Based Lifeforms, Sync 24: er staan wel wat sterke Ultimae-Zweden op het verlanglijstje, nvdr) Er zijn ook al aardig wat tracks in voorbereiding voor een volgend album met een nieuwe en stevigere structuur.

Fantastisch nieuws.