Paul Ambach: 'Boogie Business'

RE:introducing

De Sint - ofte Kloas, zoals hij hier ter streke bekend staat - gooide een leuk pakketje van uitgeverij Epo door de schouw. Twee biografiëen met een zeer verschillende insteek, die muziekliefhebbers van diverse gezindten graag onder hun kerstboom zullen aantreffen. We pakten het minst dikke exemplaar als eerste aan.

Dirk Steenhaut tekende Paul Ambachs levensverhaal op uit eerste hand. Daarbij ligt de nadruk vooral op Ambachs leven als zowat de grootste concertpromotor van ons kleine landje, maar zitten er ook uitstapjes door verweven over zijn leven op het podium als Boogie Boy en over zijn voorouders, familie en privé-leven en wat "a member of the tribe" is.

Normaal slaan we in een biografie al eens een hoofdstukje over als dat over jeugd, familie of privé gaat - wij zijn geen "boekskes"-publiek - maar gek genoeg blijken het in Ambachs boek net de randvertellingen te zijn die ons het meest boeien. De familiegeschiedenis van de Ambachs wordt in een handvol pagina's doorgelopen, maar het leest als een synopsis voor een avondvullende film. In Ambachs verblijf in de gevangenis en het verhaal daar rond zit dan weer een goeie misdaadthriller.

De opstap van amateurmuzikant naar concertpromotor leest een beetje als 'Kuifje In Muziekland' en de affiche met John Lee Hooker als headliner en Ambach Group als voorprogramma dwingt zowel een glimlach als bewondering af. Typisch Belgische verwondering en nederigheid spreken uit het hele boek. Van Helmut Lotti tot Bob Dylan leren we eigenlijk vooral bij over de vroegere jaren, toen een organisator op zijn woord vertrouwd werd als hij wat naam kreeg, en hoe dat stilaan veranderd is in een puur geldgedreven business. De verkoop van Make It Happen aan SFX wordt dan ook uitgebreid behandeld.

Helaas blijft het boek wat verstoken van straffe anekdotes - de voornaamste staan eigenlijk al op de achterflap. Ambach geeft dan ook aan dat hij geen dealer of pooier voor de artiesten is. En het lijkt er ook niet op dat hij met pakweg de Stones al zwaar aan de zuip gegaan is. Uit het boek blijkt dus een gedegenheid en een passie voor muziek, maar het had iets meer rock-'n-roll mogen zijn.