Eleven Into Fifteen

Wiki

130701 viert zijn vijftiende verjaardag met de compilatie ‘Eleven Into Fifteen’, waarop alle voormalige en nieuwe artiesten van het label acte de présence geven.

Op 13 juli 2001 startte het Britse label Fatcat (dat toen namen als Sigur Rós en Múm huisvestte) een post-klassieke imprint onder de naam 130701. Door de jaren heen kwamen hierop enkele prachtige werken uit van onder andere Max Richter, Hauschka en Jóhann Jóhannsson (toen nog vrij onbekend). Iets na de tiende verjaardag begon het langzaamaan van de radar te verdwijnen. Van 2012 tot 2014 verscheen er geen echt album meer op het label, en dit terwijl de artiesten enkele geweldige jaren beleefden (denk bijvoorbeeld aan de Oscar die Jóhann Jóhannsson kreeg voor zijn soundtrack van ‘The Theory Of Everything’).

Klaarblijkelijk vonden ze dat bij Fatcat zelf ook zonde, en omdat 130701 ondertussen de vijftiende verjaardag naderde, werden er een aantal nieuwe namen bijgehaald (de opmerkelijkste was ongetwijfeld de Canadese Ian William Craig, die onlangs het fantastische ‘Centres’ uitbracht). Om dit alles te vieren is er de compilatie ‘Eleven Into Fifteen’. Voor wie niet genoeg krijgt van die nieuwe namen is er ook het extra ep’tje ‘New Blood’.

Dit soort samplers zijn meestal niet veel waard. U kent ze wel, de cd’tjes die u gratis in de platenzaak krijgt, waar snel wat recente nummers op zijn samengegooid. Bij 130701 rekenen ze ‘Eleven Into Fifteen’ duidelijk niet tot die categorie want de compilatie bevat enkel materiaal dat nergens anders uitkwam. Bovendien komt het niet enkel uit op cd maar ook op vinyl. Ongetwijfeld een moedige keuze, maar of die ook zal kunnen opleveren en nog waarde zal hebben over enkele maanden is maar de vraag.

Doorheen de elf nummers krijgen we de gevestigde waarden en nieuwe namen door elkaar, waarbij het opvalt hoe goed beiden elkaar aanvullen. Wie bekend is met de geschiedenis van het label, herkent vrij snel de klank van Hauschka’s prepared piano in Quiet of de belletjes en vioolklanken van Set Fire To Flames.

Het risico met een genre als modern klassiek is dat de nummers nogal snel één grote brei worden. De tracklist van ‘Eleven Into Fifteen’ lijkt met zorg beredeneerd om dit tegen te gaan. De diepe en indringende saxofoon van Olivier Alary’s Yangtze steekt af tegen de frisse piano van Dustin O’Halloran. Na het korte Tender Fire van Ian William Craig komt dan weer het massieve They Being Dead Yet Speaketh (Live) van Jóhann Jóhannsson (de originele versie verscheen op het formidabele ‘Miner’s Hymn’) dat gedurende bijna twaalf minuten een tapijt vormt van koperblazers, orgel en viool.

Tegelijk zorgt deze afwisseling ervoor dat er weinig overkoepelend verhaal aanwezig is. Hetgeen deze nummers en artiesten verbindt, is het label waarop ze zitten (of in sommige gevallen, zaten). Net dat vergroot het risico dat deze compilatie geen al te lange houdbaarheidsdatum heeft. Het brengt een hoop respectabele artiesten samen, die allemaal goed werk afleveren, maar een echt fantastische compilatie doet toch net iets meer dan dat. De vijftiende verjaardag van 130701 biedt gelukkig genoeg redenen om ‘Eleven Into Fifteen’ een kans te geven en van daaruit in de archieven van het label te duiken, of uit te kijken naar toekomstige releases (zoals Resina’s ‘Resina’).