Wim Mertens - Dust Of Thruths

Pias Records

Met zijn nieuwe album 'Dust Of Truths' beëindigt Mertens een driedelige cyclus onder de noemer 'Cran Aux Oeufs' (2015-2016). De eerste twee delen (respectievelijk 'Charaktersketch' en 'What Are We, Locks, To Do?') krijgen nu een sluitstuk met dit album.

Sinds zijn opkomst in de jaren tachtig concentreerde de muzikant zich op kort en uiterst toegankelijk songmateriaal, zonder de wat complexere songcycli uit het oog te verliezen. Bij de uitvoering van zijn werk, vaak bestaande uit melodieuze en repetitieve scores (denk maar aan Struggle For Pleasure), houdt hij steevast de omstandigheden goed in het oog en oor en tracht hij de dialoog tussen uitvoerend muzikant en publiek centraal te stellen, ongeacht de bezetting (solo, klein ensemble of orkest).

In het derde luik van zijn muzikale triptiek verwijst Wim Mertens naar de grote schepenstrijd van Actium, die plaatsvond in het Griekse Preveza (31 v.Chr.), waarbij keizer Octavianus het opnam tegen de troepen die prinses Cleopatra op pad stuurde. Machtshebbers met een klein meningsverschil dat uitmondde in een bitter gevecht waarin honderden, duizenden het leven lieten. Een gevecht om macht, om land. Erg herkenbaar, ook vandaag de dag.

Opmerkelijk aan dit album is dat Mertens zich laat flankeren door bas (Ruben Appermont), viool en cello's (Tatiana Samouil, Bert Van Laethem, Liesbeth De Lombaert en Lode Vercampt). Het tekent heel erg het groepsgeluid, al geeft Mertens wat tekstuele hints (meer bepaald de composities Nuanced en The Tonality) mee.

Het geluid op 'Dust Of Truths' blijft uiterst herkenbaar de stempel van Mertens dragen. Op de door eenvoud gekenmerkte binnenkomer Tunneling gaat hij eerst nog wat toonladders op en neer, al breidt het klankpalet gaandeweg fraai uit. Direct daaropvolgend is er Kyrielle met een drukker, gejaagder geluid vol melodieuze en harmonische wendingen, inclusief een heerlijke finale.

Het vrolijke maar even goed meesterlijke Set Metres heeft een wat springerig ritme en tovert probleemloos een glimlach op het gezicht van de luisteraar. En dat doet ook A Travelogue, dat een wat nostalgische sound heeft waardoor het goed tot zijn recht zou komen als soundtrack.

Sober, maar trefzeker is er Nuanced waarop Mertens alweer blijk geeft van absoluut meesterschap. Vreemde eend in de bijt, is er het dik acht minuten durende Moss You Are, waarop de instrumenten zo prachtig verfijnd naar voren komen. In een concertsetting denken we daar meteen een eenzaam spotlicht bij. Om maar te zeggen: glorieus goed.

Het knappe is dat de muzikant-componist wat zwaardere onderwerpen, zoals Transbordered, aansnijdt via goed in het oor liggende melodieën. Met Old Katarakt duikt hij dan weer de oneindige diepte in. Slotstuk Eigenstates is met zijn handclaps en gitaarklanken een brok eigenzinnigheid.

'Dust Of Truths' is een album waarop Mertens zijn internationale status nogmaals mee in de verf zet. Grote klasse, alweer. Absoluut ook een grote mijnheer op de scène, een muzikant die op eenzame hoogte vertoeft en ons in alle nederigheid bekoort met een excellent album.

Wim Mertens speelt onder meer op 21 oktober in Bozar.