Romare - Love Songs, Part Two

Ninja Tune

Romare wou met zijn tweede album een soundtrack schrijven die past bij liefde. Van stomende bevliegingen en timide, eerste ontmoetingen tot affaires en terug. We weten niet goed of dat gelukt is, maar een dot van een album is het alleszins wel. Jammer dat dat eindejaarslijstje al binnen is.

Love Songs, Part Two

Opener Who To Love? is retorisch. Archie Fairhurst is de naam, de tien nummers die volgen zijn erfenis. Met een onbevangen funkiness swingt de plaat zonder daarbij een trap te veel te geven. Haast minimaal dompelen All Night en Je T’Aime je in een roes van heerlijke grooves.

Is dit dansbaar? Zeker en vast. Zal je dit in een club horen? Hoegenaamd niet. Dan eens four to the floor (Who Loves You?), een andere keer met strijkers of een ontstemde basgitaar (Don’t Stop). Nooit zeemzoet maar immer zwoel. Van alle markten thuis, die Romare.

De wonderboy weet haast raadselachtig zijn stempel te drukken op de nummers, ook al heb je niet goed door hoe en wanneer dat net gebeurt. De genres verschillen namelijk, van house naar disco maar evengoed zijn trippy ritmes en dubs aanwezig. Er heerst een soort van vintage esthetiek, zonder dat die opgedrongen wordt.

Het hele album is instrumentaal en telt, wegens een onophoudelijke degelijkheid, geen uitschieters (of dipjes). Ook het samplen wordt gedoseerd en meer dan ooit subtiel uitgespeeld. Het eindresultaat is een warme plaat die strooit met de gezelligheid van een kanjer in wording. Gemoedelijke funk en soul anno 2016 klinken zó.

Ondanks de vele lof bij debuutplaat ‘Projections’ waren we toen nog niet volledig mee. Met deze tweede langspeler katapulteert Romare zich overtuigend richting een plekje tussen DJ Shadow, Nightmares On Wax en andere grootheden. Straf spul.

23 december 2016
Ben Moens