ØY - Space Diaspora
Crammed Discs
Er is hoop. De mensheid heeft ontdekt hoe ze kan leren van haar fouten. Het klinkt als sciencefiction. Dat is het jammer genoeg ook.
Vergeet de Age of Aquarius. De mensheid is al gered, maar dan wel op een verre planeet, Space Diaspora genoemd. De Ghanees-Zwitserse zangeres Joy Frempong en producer Lieluja-Ha snoepten van de juiste paddestoelen, kwamen zo op de planeet terecht en zijn nu terug met songs en herinneringen uit de verre toekomst. Ze brouwden er een ambitieuze soundtrack mee van een Space Opera zoals je er nog nooit eerder één hoorde.
Zelf noemt ØY zijn sound “Oyxploitation”, een term die wij enkel maar kunnen verklaren als een mix van avantgarde en Oosterse en Afrikaanse sferen, overgoten met elektronica. Of stel je Laurie Anderson, The Knife van ‘Shaking The Habitual’ en M.I.A. voor, die de jongens van Kraftwerk dronken voerden en samen een muzikale orgie beleven met één of ander soundsystem op de achtergrond.
Het duo heeft de gewoonte om heel wat tracks op een album te persen. ‘No Problem Saloon’ uit 2014 telde er zeventien, ‘First Box Than Walk’ uit 2010 zelfs zesentwintig en ook nu weer heeft het Berlijnse duo er zestien nodig om het verhaal van de Space Diaspora te vertellen. Vervelen doet dat echter nooit, want de klanken zijn zowel exotisch als dansbaar, heel afwisselend en tekstueel doorspekt met zowel humor als doordenkertjes.
En natuurlijk is er ook de geweldige stem van Frempong die altijd genietbaar is; of ze nu zingt of het verhaal toelicht in stukken parlando, minimalistisch ondersteund door haar partner zoals in The Story Of Diaspora. Daarin wordt eindelijk meer dan een tip van de sluier van het verhaal gelicht. We zijn dan wel al zes tracks ver.
Links en rechts duiken beschouwingen op over de huidige, globale maatschappij. In Transhuman zingt Frempong bijna alleen maar woorden die beginnen met “trans”. Er zijn er blijkbaar heel wat en dan vergaten ze “transpiration” nog. Inspiratie genoeg anders. In Something Of The Past wordt glimlachend teruggeblikt vanuit de toekomst op onze tijd: landen, goden, politieke correctheid, grenzen, zelfs chopsticks behoren allemaal tot het verleden op Space Diaspora. En Schrugging Schoulders verklaart waarom de mensheid overdreven ontwikkelde schouders ontwikkelde.
We moeten de boodschap van ØY vooral niet te zwaarwichtig opnemen dus, maar vooral bereid zijn om mee te gaan in deze absurde trip. De boodschap van ØY is trouwens dat uiteindelijk, ondanks alle technologische ontwikkelingen, de reis in ons hoofd de leukste is van allemaal.