Osama Abdulrasol Quintet - Jedid

Home Records

Een beetje vreemd dat de muziek van de Belgisch-Iraakse Osama Abdulrasol, die als geen ander de qanun of schootharp beheerst maar ook actief is in de beeldende kunsten en af en toe exposeert, relatief weinig aandacht krijgt. Hoog tijd om kennis te maken met de muzikant, die eerder al samenwerkte met Goran Bregovic, Sidi Larbi Charkauoi, Sioen, Dirk Brossé, Claron McFadden, Lula Pena en Wannes Van De Velde.

Vijf muzikanten, vijf handen op eenzelfde buik met als doel om via de muziek grenzen te verleggen. Het kwintet bestaat naast Abdulrasol uit accordeonist Philippe Turiot, cellist Lode Vercampt, Francois Tallefer op percussie en Helena Schoeters, die met haar stem dit project ondersteunt. Het spreekt voor zich dat deze groep de kloof tussen oost en west wil verkleinen, maar tezelfdertijd doen ze zoveel meer. Op dit album laveren Abulrasol en co tussen verschillende genres (klassiek, jazz, folk,..), waarbij iedere speler een eigen inbreng heeft en weet de groep een volstrekt uniek geluid te brengen.

Net zoals er niet in hokjes gedacht wordt, wordt er evenmin in hokjes gewerkt of gespeeld. Iedere muzikant heeft zijn eigen achtergrond of verleden, zijn eigen input. En door dat samen te brengen komt men tot een uniek en soms zelfs verbluffend resultaat.

Met een grote vanzelfsprekendheid is er een blend van talen die op het album opduiken: Arabisch, Frans en Engels om zo iets nieuws tot stand te brengen. De titel 'Jedid'  is Arabisch voor nieuw. Het project beoogt om iedereen met een nieuwe blik naar elkaar te doen kijken, om via de ontzettend mooie muziek ervoor te zorgen dat afkomst en culturele gewoonten echt niet zo veel betekenen en dat ze naast en door elkaar kunnen bestaan.

Die idee krijgt deels een vertaling in de notie dat Abdulrasol, die zijn wortels in Irak heeft, hier een "nieuw" leven startte samen met vocaliste Helena Schoeters, die op haar beurt voor een stukje haar wortels opgaf. Lijkt op zich eenvoudig, maar er schuilt toch een zekere complexiteit in.

De muziek mag er absoluut zijn. Allereerst is er het geluid van de qanun zelf, een instrument dat er niet alleen fantastisch uitziet, maar ook zo klinkt. Het driehoekige snaarinstrument wordt liggend op de schoot bespeeld. Heel veel qanunspelers zijn er niet in ons land en dus is het niet zo gek dat Abdulrasol in muzikale kringen snel naam en faam verwierf. Al spelend en concerterend werkt hij mee aan verschillende projecten zoals Olla Vogala en Tri A Tolia, een trio met cellist Vercampt en zangeres Melike Tarhan (die inmiddels onder eigen vlag vaart). Abdulrasol en Vercampt bleven over, maar kregen versterking van Helena Schoeters. Zo ontstond Trio Lami en daar ligt het fundament van dit kwintet.

Ghazal, de wat romantische opener die deels in het Frans en Arabisch gezongen wordt, sleept je op lichtbedwelmende wijze mee in de wereld van Abdulrasol. Wat opvalt is het exotische geluid van de qanun, die fraai ingebed is in een rijker groepsgeluid, gekruid door de zang van Schoeters. Her en der ontwaar je streepjes nostalgisch chanson (Brel, Brassens,..), elders zijn er flitsen van plots opwellende energie.

Met Gypsy In Bagdad krijgen we wat hitsige ritmiek, een beetje alsof je als luisteraar op reis bent in de stad en van de ene verdwazing in de andere tuimelt: verse kleuren, geuren,... Het nummer heeft een zekere, energieke drive, maar leidt gelukkig ook tot wat leuke solospotjes die het fris houden en de song knap kleur geven.

78 Sky is gebaseerd op tekst van de dichter Pablo Neruda. Het lijkt voor de hand te liggen, maar het kwintet maakt er een mooi, poëtisch moment van. Ook al omdat Schoeters voor de gelegenheid in het Spaans zingt.

We houden wel van dit soort muziek, die een soort charmante eigenheid heeft. Soms zit er wat dramatiek in (het met hoge vocalen getooide Stairway). Maar op hun best is de groep als ze experimenteert, zoals tijdens El Burjain/Two Towers Dance.

De mooie 'Heloine Suite' bestaat uit drie luiken en begint met een korte, traag opbouwende prelude (stemmige cello en accordeon), al is het vooral Schoeters die het vocale laken naar zich toe trekt tijdens Camel Walk en Lucidity. Eerst krijgen we nog Habibu, waarin gaandeweg de qanun van Abdulrasol centraal komt te staan, en dan is er nog afsluiter Mezaj, waarin er een solospot is voor het bijzondere instrument, een moment ook waarin de vrijheid, die het instrument op compositorisch vlak biedt, gevierd wordt.

In zijn geheel is dit 'Jedid' meer dan het beluisteren waard. Dit zijn vijf excellente musici die iets nieuws brengen, iets dat vele lezers/luisteraars nog niet gehoord hebben. Aan u om het verder te ontdekken.

Het kwintet presenteerde het album al in De Roma en in Bozar en staat op 28 oktober in de Handelsbeurs (Gent).