Okkervil River - Away

Ato Records

We waren hen eigenlijk een beetje uit het oog verloren. Want waar zusterband Shearwater nieuwe wateren probeert te bevaren, leek Okkervil River in dezelfde ondiepe geul te blijven steken. Benieuwd of daar met dit ‘Away’ verandering in zou komen.

Dat het geen ‘Black Sheep Boy’, ‘The Stage Names’ of ‘The Stand Ins’ zou worden, moet al blijken uit opener Okkervil River R.I.P., waarin frontman Will Sheff afscheid neemt. Afscheid van zijn grootvader (die in de aanloop naar deze plaat overleed), afscheid van de band (die hij rond zich had verzameld) en dus ook van de muziek die hij tot dan toe had geschreven. En toch sluit dit nummer nog het meest aan bij de hogervermelde albums.

Dan is opvolger Call Yourself Renee helemaal anders van toon en komt de band, die hij naar eigen zeggen in de jazz- en avant-gardescene ging zoeken, meer door. Het geeft je meteen een heel ander gevoel en even lijk je de oude Okkervil River te vergeten. Datzelfde gevoel – misschien is het wel de bas, die het hem doet – overvalt je bij de ode aan Sheffs grootvader Comes Indiana Through The Smoke. En ook She Would Look For Me met de (dwars)fluit ademt rokerige zaterdagavondclubjazz.

Wat uiteraard (en misschien gelukkig maar) is gebleven, is Sheffs eigenzinnige frasering, waarmee hij de woorden een beetje laat aanslepen, zoals hij in The Industry mooi demonstreert. Noteer de toetsen, die doorheen de song fladderen, een beetje zoals dat bij Minnie Rippertons Loving You het geval is.

Judey On A Street en She Would Look For Me worden door Sheff allebei liefdesliedjes genoemd. Bij het eerste nummer, dat soms lijkt te ontploffen in toeters en bellen en eerder een spanning opbouwt, krijg je misschien niet die indruk, zelfs al kan dat in de liefde uiteraard ook het geval zijn.

Een nummer als Mary On A Wave neigt dan weer meer naar de oude Okkervil River, zonder de connectie met de hedendaagse band kwijt te spelen. Iets wat ook voor Frontman In Heaven – opnieuw met dat morbide hintje – geldt.

Aanvankelijk hadden we het moeilijk met dit ‘Away’, maar eens je je erover kan zetten dat de periode van de eerstgenoemde albums definitief afgesloten is en je jezelf openstelt voor de jazzy band, dan blijkt dit een wondermooie plaat te zijn. Eentje waar we nog veel plezier aan gaan beleven.