Nil Miserans - Nil Miserans

Eigen beheer

Sommige avonturiers zouden Nil Miserans wel eens als een supergroep durven omschrijven. Met bands als Omerta, Thurisaz, Rafflesia en All Above Hate heeft het vijftal dan ook al een aardig gezamenlijk cv bij elkaar gespeeld. Twee jaar geleden staken de West-Vlamingen de kopjes bijeen en het resultaat van die samenwerking kan u nu aanschouwen.

Nil Miserans

“We are Nil Miserans and we play atmospheric blackened death metal!” Toegegeven, echt lekker zou hun versie van het Motörheadcredo niet bekken. Het concept achter de muziek is dan ook net iets minder straight to the point. Op hun eerste plaat voorzien ze een heuse Griekse tragedie van een soundtrack. Het hoofdpersonage wordt verliefd op de vrouw die aan zijn halfbroer werd beloofd. Wanneer de liefde wederzijds blijkt, besluit zijn rivaal hem te vermoorden en zo komen we in de onderwereld terecht. Daar kan het verhaal immers rekenen op bijval van Hades, de meestergast van de Griekse onderwereld, zeg maar. De situatie is namelijk heel gelijkaardig aan wat zijn broer Zeus hem heeft gelapt.

Niet bepaald ultratopmateriaal, zou je zo denken. ...Of Love And Death zet in met een rustig stukje gezang en de gitaren komen ook eerder subtiel op gang. Eens drummer Nicolas Christiaens de blastbeats inzet en vocalist Pieter Vanderschaeghe de strot opentrekt, is de sfeer plots een stuk intenser. De onheilspellende strijkers aan het begin van The Crossing doen dan weer aan de soundtrack van 'Requiem For A Dream' denken.

Mensen, die na de woorden “Griekse tragedie” alvast begonnen te vrezen voor moeilijk te verteren, epische monsters, hoeven nog niet te panikeren. Met net iets meer dan vijf minuten is het muzikale hoogtepunt Facing The Shores Of Hades het op één na langste nummer op de nog geen half uur durende plaat. Hier is de invloed van nieuwere Behemothnummers als Blow Your Trumpets Gabriel heel goed te horen. Als gitarist Lazar Zec dan nog eens beslist zijn duivels te ontbinden, is de chaos helemaal compleet.

Dat wil dan helaas ook weer zeggen dat liefhebbers van lange, ingewikkelde stukken wel eens op de honger zouden kunnen blijven zitten. Nummers als Hall Of Judgement zijn strak en to the point gehouden. Het korte intermezzo The Escape haalt, net zoals dat met Styx eerder al het geval was, een beetje de vaart uit de plaat, maar met The Curse Of The Erinyes breekt de storm direct terug los in alle hevigheid. Met Arise, Lord Of The Lifeless! komt het verhaal dan tot haar ontknoping.

Laat u dus vooral niet afschrikken van het label dat Nil Miserans krijgt opgekleefd. Met het titelloze debuutalbum levert het Brugse gezelschap zeker geen werk af dat alleen duivelsliefhebbers en andere freaks zullen appreciëren. 'Nil Miserans' klinkt duister en vlijmscherp, maar weet ongetwijfeld een breed metalpubliek te bekoren.

28 december 2016
Nic De Schepper