Lyenn - Slow Healer

V2

Dat Frederic Jacques als basgitaarwonder bij Dans Dans en Mark Lanegan Band zijn strepen al verdiende zal u zeker wel weten. Minder bekend is hij onder zijn alter ego Lyenn. Met zijn ingetogen tweede ‘Slow Healer’ schreef en speelde hij een plaat bij elkaar die naar de keel grijpt en kippenvel bezorgt. Faut le faire.

Aan de basis van zoveel schoonheid ligt tegenstrijdig genoeg een pak lelijkheid in de vorm van slecht nieuws, persoonlijke miserie en afscheid van naasten. De pijn is voelbaar en geneest tergend traag. De slow healer waarvan sprake lijkt in deze dus niemand minder dan Lyenn zelf.

De plaat opent met In Reveries en Vaguely Lit waarin Lyenn zichzelf respectievelijk op gitaar en bouzouki sober, maar toch met subtiele nuances begeleidt. De songs ontluiken uiterst subtiel en gedetailleerd met de ene keer fijnzinnige samenzang en de andere keer delicate percussie.

Het niet minder dan fantastische Lion’s Heart drapeert zich als een warm deken over je heen in de hoop troost te kunnen bieden. De subtiele opbouw biedt bovendien een absolute meerwaarde aan het nummer zonder aan overdaad te doen.

Het geïmproviseerde Keep It Still voelt dreigend en onvoorspelbaar aan en dat is het ook. De meeste nummers op ‘Slow Healer’ zijn trouwens in een take opgenomen omdat Lyenn vindt dat dit vaak de meest pure en authentieke versies oplevert.

Show Me The Way is een van de meest meeslepende songs met zijn uiterst ingehouden pianospel en backing vocals, waarbij je de wanhoop voelt klinken in de uithalen in de zang.

De single Fading is dan weer een van de meest atypische nummers op de plaat, maar desondanks toch een tweede hoogtepunt. De zang is erg bedaart, maar de begeleiding is vrij melodieus en in schril contrast met het eerder dreigende van de op de achtergrond kletterende percussie. Naar het einde toe bloeit het nummer helemaal open als ware het licht op het einde van een donkere tunnel.

Geen enkele grote bombast op ‘Slow Healer’, maar naakte songs uitgepuurd tot hun essentie. Het is geen plaat waar je vrolijk van wordt, maar een heuse ingetogen melancholische nachtplaat. Verstikkend mooi, maar zwaar om dragen.