Leyla McCalla - A Day For The Hunter, A Day For The Prey

Harmonia mundi

Het voordeel van wat we in al zijn omvang "wereldmuziek" noemen, is dat het precies vanwege die omvang niet in een vakje is onder te brengen. Worldmusici zijn niet voor een gat te vangen wanneer het hun muzikale aanpak betreft. In het steeds meer geformateerde landschap van nicheradio’s kan dat een verademing zijn. Het zet in alle geval deuren open voor een ongebreidelde en supervrije fantasie. De half-Amerikaanse, half-Haïtiaanse Leyla McCalla heeft in elk geval op ‘A Day For The Hunter, A  Day For The Prey’ volop van die vrijheid gebruik gemaakt.

McCalla is een Haïtiaanse jongedame die in Louisiana is opgegroeid. Dat is een meevaller: in het diepe zuiden van de States is nu eenmaal eindeloos veel meer te beleven dat pakweg in Zoerle-Parwijs. Bovendien heeft McCalla alle zintuigen wagenwijd opengezet en zowat alles opgezogen wat ze kan horen, ruiken of zien. En dat alles heeft ze op haar eigen manier verwerkt en bracht ze samen op A Day For The Hunter, A  Day For The Prey.

Het begint meteen al sterk met de titelsong: bezwerende slagen met de strijkstok op een cello, een heldere stem daabovenop, nadien nog enkele donkere strijkers voor extra sfeer en als toetje een solo op cello van McCalla zelf. Bij wijze van opener kan dat tellen en meteen zijn we vertrokken voor een schitterende reis vol variatie.

Les Plats Sont Tous Mis Sur La Table is cajun à la McCalla: geen washboard of accordeon, maar wel een prachtige conversatie tussen viool en cello op een Franse tekst. Far From Your Web baadt dan weer in pure dixieland-sfeer. Zo zouden we nog een tijdje kunnen doorgaan met het opnoemen van de vele genres die McCalla op deze tweede plaat vol beheersing en originaliteit gebruikt en naar de hand zet. Even vlot switcht ze van het Engels over het Frans naar het Creools en terug !

Bepaalde nummers uit deze kwalitatieve weelde isoleren is per definitie de andere songs onrecht aandoen. Maar toch, om de ontdekkingstocht even te kanaliseren, raden we aan te luisteren naar de Creoolse ballade ManMan. Een gitaar, een stem en een backing vocal blijken dan te volstaan om kippenvel te bezorgen. Ook haar lezing van de traditional Fey-O is er eentje voor de anthologie.

Leyla McCella heeft met ‘A Day For The Hunter, A  Day For The Prey’ een originele en gevarieerde cd gemaakt, die nooit verveelt en hier ten huize nog vaak zal klinken. Koop dit kleinood en volg die dame !

Trouwens, op 28 november komt ze dit kleinood voorstellen in De Roma.